لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 121 : باد سحری گذر به کویت دارد
رباعی شمارهٔ 122 : گر دوست مرا به کام دشمن دارد
رباعی شمارهٔ 123 : بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد
رباعی شمارهٔ 124 : نه دل ز وصال تو نشانی دارد
رباعی شمارهٔ 125 : دل گرچه غمت ز جان نهان می‌دارد
رباعی شمارهٔ 126 : شب رایت مشک رنگ بر کیوان برد
رباعی شمارهٔ 127 : با آنکه غم عشق تو از من جان برد
رباعی شمارهٔ 128 : دل در غم تو گر به مثل جان نبرد
رباعی شمارهٔ 129 : موری که به چاه شست بازی گذرد
رباعی شمارهٔ 130 : آن کو به من سوخته خرمن نگرد
رباعی شمارهٔ 131 : سی سال درخت بخت من بار آورد
رباعی شمارهٔ 132 : در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد
رباعی شمارهٔ 133 : روی تو که شمع لاله زو درگیرد
رباعی شمارهٔ 134 : گر دست غم تو دامن من گیرد
رباعی شمارهٔ 135 : روی تو به دلبری جهان می‌گیرد
رباعی شمارهٔ 136 : رایت که جهان به پشت پای اندازد
رباعی شمارهٔ 137 : خاک قدم تو تاج خورشید ارزد
رباعی شمارهٔ 138 : جانا غم تو به هر عطایی ارزد
رباعی شمارهٔ 139 : رای تو که صلح روز ملک انگیزد
رباعی شمارهٔ 140 : روزی که خرد سرشک رنگین ریزد
رباعی شمارهٔ 141 : تشریف هوای تو به هر جان نرسد
رباعی شمارهٔ 142 : نه مشکل روزگار حل خواهد شد
رباعی شمارهٔ 143 : از عشق تو درجهان سمر خواهم شد
رباعی شمارهٔ 144 : رای تو به هیچ رای خرسند نشد
رباعی شمارهٔ 145 : آخر دل من به وصل پیروز نشد
رباعی شمارهٔ 146 : عدل تو چو سایه بر ممالک پوشد
رباعی شمارهٔ 147 : با آنکه زمانه جز بدی نسگالد
رباعی شمارهٔ 148 : زلف تو به فتنه باز بیرون آمد
رباعی شمارهٔ 149 : رخسار تو چون سوسن آزاد آمد
رباعی شمارهٔ 150 : تا رای تو از قدح به شمشیر آمد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
* همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* ز کوه بیستون فرهاد ازان بیرون نمی آید
* که می گردد دو بالا، ناله در کهسار عاشق را
شعر کامل
صائب تبریزی
* به خون تپیده ز بازوی قاتلی تن من
* که منتی است ز شمشیر او به گردن من
شعر کامل
فروغی بسطامی