لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 601 : ما بار دگر گوشهٔ خمار گرفتیم
غزل شمارهٔ 602 : هر آن نقشی که بر صحرا نهادیم
غزل شمارهٔ 603 : تا ما ره عشق تو سپردیم
غزل شمارهٔ 604 : تا دردی درد او چشیدیم
غزل شمارهٔ 605 : ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم
غزل شمارهٔ 606 : چه مقصود ار چه بسیاری دویدیم
غزل شمارهٔ 607 : دردا که درین بادیه بسیار دویدیم
غزل شمارهٔ 608 : تا ما سر ننگ و نام داریم
غزل شمارهٔ 609 : ما ننگ وجود روزگاریم
غزل شمارهٔ 610 : ما مرد کلیسیا و زناریم
غزل شمارهٔ 611 : چون زلف تاب دهد آن ترک لشکریم
غزل شمارهٔ 612 : ما در غمت به شادی جان باز ننگریم
غزل شمارهٔ 613 : من نمیرم زانکه بی جان می‌زیم
غزل شمارهٔ 614 : ای صدف لعل تو حقهٔ در یتیم
غزل شمارهٔ 615 : بر هرچه که دل نهاده باشیم
غزل شمارهٔ 616 : بیا تا رند هر جایی بباشیم
غزل شمارهٔ 617 : ساقیا خیز که تا رخت به خمار کشیم
غزل شمارهٔ 618 : اکنون که نشانهٔ ملامیم
غزل شمارهٔ 619 : بیار آن جام می تا جان فشانیم
غزل شمارهٔ 620 : ما گبر قدیم نامسلمانیم
غزل شمارهٔ 621 : گاه لاف از آشنایی می‌زنیم
غزل شمارهٔ 622 : وقت آن آمد که ما آن ماه را مهمان کنیم
غزل شمارهٔ 623 : ما ره ز قبله سوی خرابات می‌کنیم
غزل شمارهٔ 624 : ما چو بی‌ماییم از ما ایمنیم
غزل شمارهٔ 625 : گر مردی خویشتن ببینیم
غزل شمارهٔ 626 : ای جان ز جهان کجات جویم
غزل شمارهٔ 627 : نشستی در دل من چونت جویم
غزل شمارهٔ 628 : در عشق همی بلا همی جویم
غزل شمارهٔ 629 : چون قصهٔ زلف تو دراز است چگویم
غزل شمارهٔ 630 : چون نیاید سر عشقت در بیان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بختم جوان و عقلم پیر ست لیک عشقش
* آورده زیر فرمان هم پیر و هم جوان را
شعر کامل
جامی
* دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
* رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد
شعر کامل
مولوی
* غنچه دیدم که از نسیم صبا
* همچو من دست در گریبان داشت
شعر کامل
سعدی