لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_مختارنامهباب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست
شمارهٔ 1 : شیر اجلت چو درکمین خواهد بود
شمارهٔ 2 : گیرم که ترا لطف الاهی آمد
شمارهٔ 3 : چون روی تو در هلاک خواهد بودن
شمارهٔ 4 : از آتش دل چو دود بر خواهی خاست
شمارهٔ 5 : زان پیش که در عینِ هلاکت فکنند
شمارهٔ 6 : تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست
شمارهٔ 7 : گاهی به قبولِ خلق خواهی آویخت
شمارهٔ 8 : گر در کوهی مقیم و گر در دشتی
شمارهٔ 9 : چون رفتنِ بیقیاس داری در پی
شمارهٔ 10 : ره بس دور است توشه بردار و برو
شمارهٔ 11 : هر رنگ که ممکن است آمیخته گیر
شمارهٔ 12 : گیرم که جهان به کام دیدی وشدی
شمارهٔ 13 : ای آنکه ز نفسِ شوم در آکفتی
شمارهٔ 14 : بس کس که ز کوچهٔ هوس برنامد
شمارهٔ 15 : قومی که به خاک مرگ سر بازنهند
شمارهٔ 16 : دو چشم ز اشک خیره میباید کرد
شمارهٔ 17 : تا چند ز مرگِ خویش غمناک شوی
شمارهٔ 18 : ماتم زدگان عالم خاک هنوز
شمارهٔ 19 : دنیا مطلب مباش مغرور ازو
شمارهٔ 20 : خلقند به خاک بیعدد آورده
شمارهٔ 21 : چون رفت ز جسم جوهر روشن ما
شمارهٔ 22 : بس داغ که چرخ بر دلِ ریش کشید
شمارهٔ 23 : دل کز سرِ عمر سرنگون بر میخاست
شمارهٔ 24 : زین بحر که در نهاد آمد تا سر
شمارهٔ 25 : بس خون که دلم اول این کار بریخت
شمارهٔ 26 : در حبسِ وجود از چه افتادم من
شمارهٔ 27 : تن از دو جهان بس که حجابی برداشت
شمارهٔ 28 : خلقی که درین جهان پدیدار شدند
شمارهٔ 29 : بس عمر عزیز ای دل مسکین که گذشت
شمارهٔ 30 : دردا که جفای چرخ پیوسته بماند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عشق یکرنگی تقاضا می کند وین روشن است
* ورنه شمع آتش چرا زد همچو خود پروانه را
شعر کامل
جامی
* ذره ام اما ز فیض داغ عالمسوز عشق
* روشنی بخش زمین و آسمان گردیده ام
شعر کامل
صائب تبریزی
* از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم
* همچو پروانه که می‌سوزم و در پروازم
شعر کامل
سعدی