لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_مختارنامهباب سی و هشتم: در صفت لب و دهان معشوق
شمارهٔ 1 : لعلت که خجل کرد گل رعنا را
شمارهٔ 2 : چون دیده به روی تو نظر بگشاید
شمارهٔ 3 : جانم که به لب از لب لعل تو رسید
شمارهٔ 4 : زلفِ تو سرِ درازدستی دارد
شمارهٔ 5 : ای کرده پسند از دو جهان چاره منت
شمارهٔ 6 : بنگر که دلم چه گونه مظلوم نمود
شمارهٔ 7 : لعل تو براتِ کامرانی دهدم
شمارهٔ 8 : چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد
شمارهٔ 9 : زانگه که مرا سوی تو آهنگ افتاد
شمارهٔ 10 : فرسودنِ لعلِ آبدارت بر من
شمارهٔ 11 : ای جانِ همه جهان زکوةِ لبِ تو
شمارهٔ 12 : دل نیست کز آن ماه برنجد هرگز
شمارهٔ 13 : ای ماه به چهره یا گلی یا سمنی
شمارهٔ 14 : از وعدهٔ کژ دل به غمت میافتد
شمارهٔ 15 : آنجا که سر زلف تو جانها ببرد
شمارهٔ 16 : آن خندهٔ خوش اگرچه پیوسته بهَست
شمارهٔ 17 : آن دل که ز دست من کنون خواهی برد
شمارهٔ 18 : بر شاخِ دل شکسته یک برگم نیست
شمارهٔ 19 : چون گشت لبت به یک شکر ارزانی
شمارهٔ 20 : زهرم آید شکرستان بی لبِ تو
شمارهٔ 21 : چشمت که سبق به دلربائی او راست
شمارهٔ 22 : کس مثل تو در جهانِ جان ماه نیافت
شمارهٔ 23 : من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست
شمارهٔ 24 : چون گِرد مه از مشک سیه مور آورد
شمارهٔ 25 : زان پسته که شیرینی جان میخیزد
شمارهٔ 26 : در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او
شمارهٔ 27 : گفتم:‌«شکری از دهنت، درگذری
شمارهٔ 28 : دل، مست بتی عهدشکن دارم من
شمارهٔ 29 : گفتم که «چنان شیفتهٔ آن دهنم
شمارهٔ 30 : گفتم: «شکریم ده مسلمانی نیست»

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از گشایش نبود بهره تهی مغزان را
* پسته پوچ محال است که خندان گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* می کند کار خرد، نفس چو گردید مطیع
* دزد چون شحنه شود امن کند عالم را
شعر کامل
صائب تبریزی
* تیغش که چون بنفشه کبودی همی نمود
* در حال سرخی بَقَم و ارغوان‌ گرفت
شعر کامل
امیر معزی