لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 571 : گلدستهٔ نزاکت حسنت که بسته است
غزل شمارهٔ 572 : الفت دل عمرها شد دست وپایم بسته است
غزل شمارهٔ 573 : پیر عقل از ما به درد نان مقدم رفته است
غزل شمارهٔ 574 : دوستان ظلمی به حال نامرادم رفته است
غزل شمارهٔ 575 : گر به سیر انجمن یا گشت‌ گلشن رفته است
غزل شمارهٔ 576 : دل عمرهاست آینه ترتیب داده است
غزل شمارهٔ 577 : آن جنگجو به ظاهر گرپشت داده است
غزل شمارهٔ 578 : برگ عیش من به ساز بیخودی آماده است
غزل شمارهٔ 579 : بسکه حرف مدعا نازک رقم افتاده است
غزل شمارهٔ 580 : در بهارگریه عیش بیدلان آماده است
غزل شمارهٔ 581 : دل به یاد جلوه‌ای طاقت به غارت داده است
غزل شمارهٔ 582 : زندگانی از نفس آفت بنا افتاده است
غزل شمارهٔ 583 : در گلستانی‌که‌گرد عجز ما افتاده است
غزل شمارهٔ 584 : آرزوی دل‌، چو اشک از چشم ما افتاده است
غزل شمارهٔ 585 : چشم‌واکن حسن نیرنگ قدم بی‌پرده است
غزل شمارهٔ 586 : خامشی در پرده سامان تکلم‌کرده است
غزل شمارهٔ 587 : پیری‌ام پیغامی از رمز سجود آورده است
غزل شمارهٔ 588 : بعد مرگم شام‌نومیدی سحرآورده است
غزل شمارهٔ 589 : نالهٔ ما شیوه‌ها امشب به بر آورده است
غزل شمارهٔ 590 : هم در ایجاد شکستی به دلم پا زده است
غزل شمارهٔ 591 : موج هرجا، در جمعیت‌گوهر زده است
غزل شمارهٔ 592 : سر هرکس زگلی پر زده است
غزل شمارهٔ 593 : باز سرگرمی نظاره به سامان شده است
غزل شمارهٔ 594 : جایی‌که‌نه فلک ز حیا سر فکنده است
غزل شمارهٔ 595 : شور استغنای عشق از حسرت دل بوده است
غزل شمارهٔ 596 : رنگ خون گلجوش زخم تیغ گلچین بوده است
غزل شمارهٔ 597 : سرنوشت روی‌ جانان خط مشکین بوده است
غزل شمارهٔ 598 : تا حیرت خرام تو سامان دیده است
غزل شمارهٔ 599 : تا ز آغوش‌وداعت داغ حیرت‌چیده است
غزل شمارهٔ 600 : جنس موهومم دکان آبرویی چیده است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رفته پایم به گل از پرتو چشم تر خویش
* نخل شمعم که بود ریشه من در سر خویش
شعر کامل
صائب تبریزی
* همراه من مباش که غیرت برند خلق
* در دست مفلسی چو ببینند گوهری
شعر کامل
سعدی
* شمع خندید به هر بزم، از آن معنی سوخت
* خنده، بیچاره ندانست که جائی دارد
شعر کامل
پروین اعتصامی