لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قاآنی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 301 - وله فی المدیحه : عیدست و آن ابرو کمان دلدادگان را درکمین
قصیدهٔ شمارهٔ 302 - د‌ر مدح محمد شاه غازی انارالله برهانه‌ گوید : ماه دو هفت سال من آن یار نازنین
قصیدهٔ شمارهٔ 303 - د‌ر مطایبه‌ گوید : ماه من دارد ز سیم ساده یک خرمن سرین
قصیدهٔ شمارهٔ 304 - د‌ر مدح هلاکو خان بن شجاع السلطنه مرحوم فرماید : آن خال سیه از بر آن نرگس جادو
قصیدهٔ شمارهٔ 305 - در مدح پادشاه خلد آشیان محمدشاه مغفور طاب الله ثراه فرماید : الحمدکه آمد ز سفر موکب خسرو
قصیدهٔ شمارهٔ 306 - در مدح نجفقلی میرزای وا‌لی پسر حسینعلی میرزای فرمانفرما فرماید : ای ترک من ای مهر سپهرت شده هندو
قصیدهٔ شمارهٔ 307 - در ستایش شاهزاده مبرور فریدون میرزای فرمانفرما فرماید : دوش چو بنهفت نوعروس ختن رو
قصیدهٔ شمارهٔ 308 - د‌ر مدح شاهنشاه اسلام‌پناه ناصرالدین شاه خلد لله ملکه و اقباله‌ گوید : باز سرسبز شد زمین ز گیاه
قصیدهٔ شمارهٔ 309 - د‌ر ستایش پادشاه رضوا‌ن جایگاه مغفور محمدشاه مبرور طاب ثراه فرماید : دو چشم باز و دوگوشم فراز مانده به راه
قصیدهٔ شمارهٔ 310 - د‌ر مدح شهنشاه ماضی محمدشاه غازی طاب ثراه گوید : روز آدینه شدم بر در خلوتگه شاه
قصیدهٔ شمارهٔ 311 - در مدح صدراعظم : دوش چون‌گشت‌جهان از سپه‌زنگ سیاه
قصیدهٔ شمارهٔ 312 - د‌ر مدح شاهنشاه ماضی محمدشاه غا‌زی طاب‌ا‌لله ثراه گوید : شد عید و مه روزه سفرکرد به اکراه
قصیدهٔ شمارهٔ 313 - د‌ر ستایش جناب اشرف امجد صدراعظم دام‌ظله و جناب جلالت مآب نظام ا‌لملک دام شوکته ‌گوید : صدراعظم آفتابست و نظام‌الملک ماه
قصیدهٔ شمارهٔ 314 - در ستایش وزیر بی نظیر میرزا ابواقاسم قائم مقام فرماید : مگوگناه بود بر رخ نگار نگاه
قصیدهٔ شمارهٔ 315 - ایضاً د‌ر مدح شاهنشاه ماضی محمدشاه قاضی طاب ثراه : شاها ز ساغر لب ساقی شراب خواه
قصیدهٔ شمارهٔ 316 - در مدح معتمدالدوله منوچهرخان ‌گوید : ماه من در جمع تا چون شمع چهر افروخته
قصیدهٔ شمارهٔ 317 - در مدح شاهزاده ی مبرور شجاع السلطنه مغفور حسنعلی میرزا فرماید : عبدس و ساقی در قدح‌، صهبا ز مینا ریخته
قصیدهٔ شمارهٔ 318 - و له فی المدیحه : عیدست و جام زرنشان از می‌گران‌بار آمده
قصیدهٔ شمارهٔ 319 - مطلع ثانی : جشنی ز نوروز عجم‌ کاراستش جمشید جم
قصیدهٔ شمارهٔ 320 - در ستایش پادشاه علیین جایگاه محمدشاه غازی : ای برده غمت تاب ز دل خواب ز دیده
قصیدهٔ شمارهٔ 321 - د‌ر مدح شاهزاد‌ه حسنعلی میرزای شجاع‌ا‌لسلطنه فرماید : بناز ای طوس بر راز و ببال ای خاوران بر ری
قصیدهٔ شمارهٔ 322 - در مدح شاهنشاه ماضی محمدشاه غازی طاب الله ثراه گوید : سرو سیمین مرا از چوب خونین‌ گشت پای
قصیدهٔ شمارهٔ 323 - در مدح شاهزاده حسنعلی میرزای شجاع السلطنه فرماید : ای دفتر گل از ورق حسن تو بابی
قصیدهٔ شمارهٔ 324 - در نسبت ممکن و واجب و هژبر سالب علی بن ابی‌طالب علیه السلام گوید : حمد بیحد را سزد ذاتی‌که بی همتاستی
قصیدهٔ شمارهٔ 325 - در توصیف زلف و تخلص بنام نامی مظهرالعجایب غالب کل غالب علی‌بن ابی‌طالب علیه السلام گوید : تو ای نیلوفر بویا که خورشیدت دلیلستی
قصیدهٔ شمارهٔ 326 - له من‌ کلا‌مه : نهانی از نظر ای بی‌نظیر از بس عیانستی
قصیدهٔ شمارهٔ 327 - در مدح مقر بالخاقان معتمدالدوله منوچهر‌خان فرماید : ماه من ماند به سر و ار سرو جولان داشتی
قصیدهٔ شمارهٔ 328 - و له من کلا‌مه : تبارک ای نگار خلّخی ای ماه نوشادی
قصیدهٔ شمارهٔ 329 - و له فی المدیحه : گشودی زلف قیرآگین جهان را قیروان‌کردی
قصیدهٔ شمارهٔ 330 - و له فی المدیحه : آوخا کز کین چرخ چنبری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* جز روی او که در عرق شرم غوطه زد
* یک برگ گل هزار نگهبان نداشته است
شعر کامل
صائب تبریزی
* و گر شمشیر برگیری سپر پیشت بیندازم
* که بی شمشیر خود کشتی به ساعدهای سیمینم
شعر کامل
سعدی
* حسنی که کامل افتاد ایجاد می کند عشق
* هر قطره اشک این شمع پروانه دگر شد
شعر کامل
صائب تبریزی