لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قاآنی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 151 - در مدح صاحب ا‌ختیار : تا چه معجز کرده امشب باز عدل شهریار
قصیدهٔ شمارهٔ 152 - د‌ر ستایش شیراز صانه‌لله عن الاعواز و اعیان آن و تخلص به مدح معتمدالدوله منوچهرخان طاب ثراه گوید : تبارک‌الله از فارس آن خجسته دیار
قصیدهٔ شمارهٔ 153 - در تهنیت نشان شمشیر و مدح امیر بی‌نظیر نظام‌الدوله طال‌ بقاه فرماید : تیغی گهرنگار فرستاده شهریار
قصیدهٔ شمارهٔ 154 - د‌ر مدح ناصرالدین شاه : چو چتر زرین افراشت مهر در کهسار
قصیدهٔ شمارهٔ 155 - مطلع ثانی : که باد تا ابد از فر ایزد دادار
قصیدهٔ شمارهٔ 156 - در ستایش پادشاه رضوان آرامگاه محمدشاه طاب الله ثراه گوید : دوش اندر خواب می‌دیدم بهشت ‌کردگار
قصیدهٔ شمارهٔ 157 - در ستایش ‌کهف‌الادانی والاقاصی جناب حاجی آقاسی‌ گوید : دوش بگشودم ‌زبان تا درد دل گویم به یار
قصیدهٔ شمارهٔ 158 - در مدح حسین‌خان صاحب اختیار : راستی را کس نمی‌داند که در فصل بهار
قصیدهٔ شمارهٔ 159 - مطلع ثانی : باده جان بخشت و دلکش خاصه از ‌دست نگار
قصیدهٔ شمارهٔ 160 - د‌ر مدح شجاع ‌السلطنه حسنعلی میرزا : زد به دلم ای نسیم آتش هجران یار
قصیدهٔ شمارهٔ 161 - مطلع ثانی : مژده که شد در چمن رایت گل آشکار
قصیدهٔ شمارهٔ 162 - مطلع ثالث : ای‌گهر اندرگهر تاجور و شهریار
قصیدهٔ شمارهٔ 163 - در ستایش امیر بهر‌ام صولت معتمدالدوله منوچهرخان طاب ثراه فرماید : ز شاهدی که بود رویش از نگار نگار
قصیدهٔ شمارهٔ 164 - در ستایش نظام الدوله حسین خان حکمران فارس فرماید : سوگند خورده‌اند نکویان این دیار
قصیدهٔ شمارهٔ 165 - و له ایضاً فی مدحه : شه قبای خ‌ریشتن بخشد به صاحب اختیار
قصیدهٔ شمارهٔ 166 - در ستایش امیرالامراءالعظام نظام‌الدوله حسین خان حکمران فارس فرماید : صبح چون خورشید رخشان رخ نمود از کوهسار
قصیدهٔ شمارهٔ 167 - در ستایش حاج میرزا آقاسی : عطسهٔ مشکین زند هر دم نسیم مشکبار
قصیدهٔ شمارهٔ 168 - ممدوح این قصیدهٔ معلوم نیست‌،‌گویند قائم مقام است : قامت سروی چو بینم برکنار جویبار
قصیدهٔ شمارهٔ 169 - در مطایبه و هزل و ملاعبه فرماید : کوهی به قفا بسته‌ای ای شوخ دلازار
قصیدهٔ شمارهٔ 170 - در ستایش میرزا آقاخان صدراعظم : گفتم به یار فصل بهار آمد ای نگار
قصیدهٔ شمارهٔ 171 - در ستایش شاهزا‌دهٔ‌ رضوان و ساده فریدون میرزا طاب ثراه‌ گوید : گنج پنهان بود یزدان خواست کاید آشکار
قصیدهٔ شمارهٔ 172 - د‌ر مدح شجاع‌السطنه حسنعلی میرزا : منت خدای را که ز تأیید کردگار
قصیدهٔ شمارهٔ 173 - د‌ر مغازلت و تشبیب و اظهار عشقبازی و نسیب فرماید : هر سال به نوروز مرا بوسه دهد باز
قصیدهٔ شمارهٔ 174 - در ستایش‌امیرالامر‌اء‌العظام‌نظام‌لدوله حسین‌خان حکمران فارس فرماید : همتی مردانه می‌خواهم‌که اسمعیل‌وار
قصیدهٔ شمارهٔ 175 - در مدح آقامحمد حسن پیشخدمت خاصه ی خاقان خلد آشیان : یار نیکوتر از آنست‌ که من دیدم پار
قصیدهٔ شمارهٔ 176 - د‌ر تعریف بهار و شکایت از یار و ستایش امیر کامگا‌ر حسین ‌خان نظام‌الدوله : یک دو مه پیشترک زانکه رسد فصل بهار
قصیدهٔ شمارهٔ 177 - در جواب قصیدهٔ حکیم سوزنی : آمد به برم دوش یکی ساده پسر بر
قصیدهٔ شمارهٔ 178 - د‌ر مدح شجاع‌ السلطنه : بشارت باد بر اهل نشابور
قصیدهٔ شمارهٔ 179 - د‌ر مدح شجاع‌لسلطنه حسنعلی میرزا : حبذا از هوای نیشابور
قصیدهٔ شمارهٔ 180 - در ستایش مدح خسروخان خواجه حکمران اصفهان : سه چیز هست‌ کزو مملکت بود معمور

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به آن رخسار گندم‌گون جمالت راست بازاری
* که قرص آفتاب آنجا نمی‌ارزد به یک ارزن
شعر کامل
محتشم کاشانی
* لب از ترشح می پاک کن برای خدا
* که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد
شعر کامل
حافظ
* من این تار نگه را حلقه حلقه می‌کنم اما
* شکاری را که من دیدم زیاد است از کمند من
شعر کامل
وحشی بافقی