لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : زود به کردم من بی‌صبر داغ خویش را
غزل شمارهٔ 2 : شام خطت گرفته ز صبح آفتاب را
غزل شمارهٔ 3 : بی‌حرز شعله نگذرد از پیش داغ ما
غزل شمارهٔ 4 : به پیامی که کند باد صبا یاد مرا
غزل شمارهٔ 5 : تا بود گریه کی آباد شود خانه ما؟
غزل شمارهٔ 6 : اگرچه خدمت مسجد نشد حواله ما
غزل شمارهٔ 7 : پژمردگی نبرد بهار از گیاه ما
غزل شمارهٔ 8 : خوشدل کند خیال تو هجران‌کشیده را
غزل شمارهٔ 9 : ز نقش کینه چو پاک است لوح سینه ما
غزل شمارهٔ 10 : از جا نبرد صحبت اهل هوس مرا
غزل شمارهٔ 11 : تا ز رویش گلستان کردم نگاه خویش را
غزل شمارهٔ 12 : ز رشک، باد صبا گرچه سوخت جان مرا
غزل شمارهٔ 13 : کو سرانجامی که شب روشن کنم کاشانه را
غزل شمارهٔ 14 : کی حرف ملامت شکند خاطر ما را؟
غزل شمارهٔ 15 : دلبستگی نماند به وارستگی مرا
غزل شمارهٔ 16 : فکند از نظری دیده حسود مرا
غزل شمارهٔ 17 : ز هجر کرد خبردار وصل یار مرا
غزل شمارهٔ 18 : یکی بود به نظر نیستی و هستی ما
غزل شمارهٔ 19 : آتش مزاج من بگذار این عتاب را
غزل شمارهٔ 20 : خوشم به درد مکن ای دوا عذاب را
غزل شمارهٔ 21 : داده عشقم باده نابی که می‌سوزد مرا
غزل شمارهٔ 22 : وبال جان اسیران مکن رهایی را
غزل شمارهٔ 23 : شد دهان شکرگو هر زخم نخجیر ترا
غزل شمارهٔ 24 : خوشم که ضعف چنان کرده روشناس مرا
غزل شمارهٔ 25 : چو نمی‌کنی نگاهی به ستم مران خدا را
غزل شمارهٔ 26 : چند سوزد برق غم مشتی خس و خاشاک را
غزل شمارهٔ 27 : ناگفته ماند صد سخن آرزو مرا
غزل شمارهٔ 28 : به کفر زلفت از آن تازه کردم ایمان را
غزل شمارهٔ 29 : در راه تا رود ز من آن نازنین جدا
غزل شمارهٔ 30 : می‌زند نشتر تدبیر شب و روز مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود
* قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد
شعر کامل
حافظ
* سخن هر چه گویم همه گفته‌اند
* بر باغ دانش همه رفته‌اند
شعر کامل
فردوسی
* دنیی آن قدر ندارد که برو رشک برند
* یا وجود و عدمش را غم بیهوده خورند
شعر کامل
سعدی