لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 121 : روح‌القدس ار دیده گشاید به جمالت
غزل شمارهٔ 122 : نیست نومیدی گر از حد انتظار ما گذشت
غزل شمارهٔ 123 : پیوسته فکر وصل بتان پیشه من است
غزل شمارهٔ 124 : بیگانه‌ای اگر نه به جانانه آشناست
غزل شمارهٔ 125 : جز خیال تو مرا در سر سودایی نیست
غزل شمارهٔ 126 : کس چه داند از چه در دل آه شبگیرم شکست
غزل شمارهٔ 127 : تبخاله خون بر لبم از سوز درون است
غزل شمارهٔ 128 : از شیشه نه می در دل مخمور فرو ریخت
غزل شمارهٔ 129 : با شمع چو پروانه به محفل نتوان رفت
غزل شمارهٔ 130 : هرگهم در دل خیال آن قد موزون نشست
غزل شمارهٔ 131 : منم که نور خرد در چراغ من غلط است
غزل شمارهٔ 132 : بر جرعه‌نوش عشق، بجز خون حلال نیست
غزل شمارهٔ 133 : گرم قتلم آمد آن شوخ و به استغنا گذشت
غزل شمارهٔ 134 : می دید رویت آینه و دیده برنداشت
غزل شمارهٔ 135 : از ضعف، ناله‌ام به سراغ اثر نرفت
غزل شمارهٔ 136 : هرچند در میانه اخوان تمیز نیست
غزل شمارهٔ 137 : صوت بلبل را شنیدم ناله زاری نداشت
غزل شمارهٔ 138 : ما را ز دست جور تو پای گریز نیست
غزل شمارهٔ 139 : ره‌زدن درخانه کار چشم فتّان بوده است
غزل شمارهٔ 140 : کرده بیهوشم خیال آن دو چشم می‌پرست
غزل شمارهٔ 141 : دستم ز جام عکس می لاله‌گون گرفت
غزل شمارهٔ 142 : مرا به ناله شد آن سرو سیم‌تن باعث
غزل شمارهٔ 143 : خواهد دل من شربت دیدار و دگر هیچ
غزل شمارهٔ 144 : نظر بر آینه خوبان چو بی‌نقاب کنند
غزل شمارهٔ 145 : لب عاشق به حرف شکوه بیداد نگشاید
غزل شمارهٔ 146 : بی روی تو کارم همه با دیده تر بود
غزل شمارهٔ 147 : آنان که مرا جورکش یار نوشتند
غزل شمارهٔ 148 : هر لحظه نظر بر دگری دوخته دارد
غزل شمارهٔ 149 : باز ناخن سر پرسیدن داغم دارد
غزل شمارهٔ 150 : فکنده زخم دلم را به حالت بهبود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب
* که حیف باشد از او غیر او تمنایی
شعر کامل
حافظ
* گر چه روزی تیره تر از شام غم باشد مرا
* در دل روشن صفای صبحدم باشد مرا
شعر کامل
رهی معیری
* جهان چون گذاری همی بگذرد
* خردمند مردم چرا غم خورد
شعر کامل
فردوسی