لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : آسودگی نصیب دل زار کس مباد!
غزل شمارهٔ 212 : دگر به وسوسه توبه‌ام دماغ نماند
غزل شمارهٔ 213 : بیا که بی تو مرا نور در چراغ نماند
غزل شمارهٔ 214 : هرگز مرا به کعبه ز دیر التجا نشد
غزل شمارهٔ 215 : آن غنچه‌ام که راز دلم بر ملا نشد
غزل شمارهٔ 216 : در چمن کی دلم از فیض هوا بگشاید؟
غزل شمارهٔ 217 : هرکجا زنده‌دلان شست دعا بگشایند
غزل شمارهٔ 218 : یا رب چرا به درد دلم دیروا رسید
غزل شمارهٔ 219 : آهم از پیچیدگی، چون رشته، تن را تاب داد
غزل شمارهٔ 220 : رنجیدن تو باعث نومیدی من شد
غزل شمارهٔ 221 : به عزم جلوه چو آن گلعذار برخیزد
غزل شمارهٔ 222 : چون کشته نگاه تو سوی کفن رود
غزل شمارهٔ 223 : لبت به خنده شیرین چو همنفس گردد
غزل شمارهٔ 224 : ز چشمم بی تو شب چندان سرشک لاله‌گون افتد
غزل شمارهٔ 225 : می را چو آب، لعل تو بر خود حلال کرد
غزل شمارهٔ 226 : نشاه می‌خواستم از باده، خمارم دادند
غزل شمارهٔ 227 : من و آیینه حسنی که تابش را بسوزاند
غزل شمارهٔ 228 : نوک مژگان چه حیرت گر ز دلها بگذرد؟
غزل شمارهٔ 229 : ناله‌ای کردم، خروش اهل شیون تازه شد
غزل شمارهٔ 230 : در هجرت، از شکست، دلم را اثر نماند
غزل شمارهٔ 231 : اسیر عشق تو از ننگ کفر و دین میرد
غزل شمارهٔ 232 : مسیح دید لبت، رنگ او دگرگون شد
غزل شمارهٔ 233 : گر گشایم لب دمی، عالم پر افغان می‌شود
غزل شمارهٔ 234 : کی دواجو بود آن دل که ز دردش دم زد
غزل شمارهٔ 235 : ز دلها درد دل برداشتن هم عالمی دارد
غزل شمارهٔ 236 : بهر هر دیوانه گر ویرانه‌ای پیدا شود
غزل شمارهٔ 237 : زورم به یک اشاره ابرو نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 238 : عالمی بر خویش بالیدم چو از من یاد کرد
غزل شمارهٔ 239 : هرگزم چون لاله دل بی داغ ته بر ته مباد
غزل شمارهٔ 240 : هنوز از ناله‌ای صد شعله در جان می‌توانم زد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می‌گریم و مرادم از این سیل اشکبار
* تخم محبت است که در دل بکارمت
شعر کامل
حافظ
* از گشایش نبود بهره تهی مغزان را
* پسته پوچ محال است که خندان گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست
* صفای هر چمن از روی باغبان پیداست
شعر کامل
صائب تبریزی