حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 349

1. دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

2. گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

3. قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم

4. دوستان از راست می‌رنجد نگارم چون کنم

5. نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار

6. عشوه‌ای فرمای تا من طبع را موزون کنم

7. زردرویی می‌کشم زان طبع نازک بی‌گناه

8. ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم

9. ای نسیم منزل لیلی خدا را تا به کی

10. ربع را برهم زنم اطلال را جیحون کنم

11. من که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست

12. صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم

13. ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن

14. تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* اگر گل را نظر بودی چو نرگس تا جهان بیند
* ز شرم رنگ رخسارش چو نیلوفر در آبستی
شعر کامل
سعدی
* این چه دامی است که از سنبل مشکین داری
* که به هر حلقهٔ آن صد دل مسکین داری
شعر کامل
فروغی بسطامی
* با صبا در چمن لاله سحر می‌گفتم
* که شهیدان که‌اند این همه خونین کفنان
شعر کامل
حافظ