لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 147

1. عشقت که بُوَد کعبۀ ارباب سلامت

2. ریگ حرمش نیست بجز سنگ ملامت

3. شهری که نه جای تو درو خانه نگیرم

4. در بادیه کس را نشود عزم اقامت

5. ذوقی رسد از نامۀ تو روز فراقم

6. گرنامۀ طاعت نرسد روز قیامت

7. از آتش دل سر به فلک برده علم بین

8. بر خاک شهید غمت اینست علامت

9. ناجسته دهد پیر مغان باده به رندان

10. با معتقدان می کند اظهار کرامت

11. گر وقت نمازی گذری سوی مؤذن

12. قد قامت او پست شود زین قد و قامت

13. هر نقش که جامی نه به سودای خطت بست

14. شست آن همه چشم ترش از اشک ندامت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پاک طینت می رساند فیض بعد از سوختن
* عود خاکستر چو گردد می کند دندان سفید
شعر کامل
صائب تبریزی
* عقل را دیوانه می دانیم ما
* عشق را فرزانه می دانیم ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* نیست ممکن از زبان خوش کسی نقصان کند
* چرب نرمی غوطه در شکر دهد بادام را
شعر کامل
صائب تبریزی