لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانقطعه ها
قطعه شمارۀ 31 : به بوستان سخن مرغ طبع من اكثر
قطعه شمارۀ 32 : حرص چه ورزی که ز سودا و سود
قطعه شمارۀ 33 : ایا نور دیده که بینم ترا
قطعه شمارۀ 34 : بهشتی پیکری کز غایت لطف
قطعه شمارۀ 35 : من که از دولت قناعت رست
قطعه شمارۀ 36 : معنیِ جمعیّت ار خواهی دلا لازم شمار
قطعه شمارۀ 37 : به دندان رخنه در پولاد کردن
قطعه شمارۀ 38 : جامی به روی خاک چو یک زنده یافت نیست
قطعه شمارۀ 39 : دل درین وحشتگه بیگانگان
قطعه شمارۀ 40 : کیمیاگر سال ها بهر غنا
قطعه شمارۀ 41 : باز رست از پنجۀ پنجه گریبان حیات
قطعه شمارۀ 42 : عشوۀ شاهد دنيا طمع انگیز بود
قطعه شمارۀ 43 : جامی ابنای زمان از قول حق صُمّ اندوبُکْم
قطعه شمارۀ 44 : تا نیفتادت ز کار ای پر کار از رعشه دست
قطعه شمارۀ 45 : جامی سخن بر آینۀ دل بود چو زنگ
قطعه شمارۀ 46 : هیچکس را نشود دنیی و دین جمع به هم
قطعه شمارۀ 47 : جامی آمد درین سرای نبرد
قطعه شمارۀ 48 : آن شنیدستی که کنّاسی ز سرگین زیر بار
قطعه شمارۀ 49 : درون پر طمع جامی مزن طعن
قطعه شمارۀ 50 : رنج بیگانه در سفر بردن
قطعه شمارۀ 51 : هرچه خواهی بگویی ای خواجه
قطعه شمارۀ 52 : خوش آمد صحبت احباب جامی
قطعه شمارۀ 53 : یاد دارم از کهن پیری که در حمّام گفت
قطعه شمارۀ 54 : ای که در تاج و نگین داری روی
قطعه شمارۀ 55 : هر قلم زن را که باشد ظلم خوی
قطعه شمارۀ 56 : ای کریمانی که پیش چشمتان
قطعه شمارۀ 57 : شدی جامی چرا پیر از گردش دهر
قطعه شمارۀ 58 : غافلی می گفت کای بنّا بنای خانه ام
قطعه شمارۀ 59 : ای وجودت به دانش و بخشش
قطعه شمارۀ 60 : جامیا تا به کی غم مهمان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سخن هر چه گویم همه گفته‌اند
* بر باغ دانش همه رفته‌اند
شعر کامل
فردوسی
* از زلف مشکبوی تو مجلس معطرست
* گوئی که عود خام بر آتش نهاده‌ئی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* اندکی کوتاه کن زلف بلند خویشتن
* تا مبادا ناگه افتی در کمند خویشتن
شعر کامل
صائب تبریزی