لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

شمارهٔ 162

1. دوستان بار من و دلبر و دلدار من اوست

2. من دگر دوست ندارم بجز این مونس دوست

3. فکر بسیار چه حاجت در رخش چون دیدم

4. گر بازم سر و گر نیز نظر هر دو نکوست

5. خوانده قصه طوبی که برآمده ز بهشت

6. طوبی آن قامت دلجوی و بهشت آن سر کوست

7. همچو زلفش به سلاسل نتوان داشت نگاه

8. هرکه را سلسله جنبان دل آن سلسله موست

9. بار جاده کشیدی همه وقتی دوشم

10. در سر اکنون می و بر دوش من این بار سبوست

11. بسکه در بای کشان کرد سر مسکینان

12. زلف مشکینش ازین شرم سر افکنده فروست

13. زاهدم گفت نشد عاقل و هشیار کمال

14. هرکه هشیارتر است از همه دیوانه تر اوست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خطی که بر سمن آن گلعذار بنویسد
* بنفشه نسخه آن بر بهار بنویسد
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* خموش باش که گفتی بسی و کس نشنید
* که این دهل ز چه بام‌ست و این بیان ز کجا
شعر کامل
مولوی
* نسیم زلف تو چون بگذرد به تربت حافظ
* ز خاک کالبدش صد هزار لاله برآید
شعر کامل
حافظ