لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : آنکه دل در هوس روز وصال است او را
غزل شمارهٔ 2 : از پیرهنت بویی آمد به گلستان ها
غزل شمارهٔ 3 : از تو یک ساعت جدایی خوش نمی آید مرا
غزل شمارهٔ 4 : از عاشقی همیشه جوان است پیر ما
غزل شمارهٔ 5 : از باد مکش طره جانانه ما را
غزل شمارهٔ 6 : ای خط تو سبزی خوان بلا
غزل شمارهٔ 7 : ای روشنی از روی تو چشم نگران را
غزل شمارهٔ 8 : ای زغمت دل به جفا مبتلا
غزل شمارهٔ 9 : ای سراپرده سلطان خیال دل ما
غزل شمارهٔ 10 : ای غمت یار بی نوایی ها
غزل شمارهٔ 11 : این چه مجلس چه بهشت این چه مقام است اینجا
غزل شمارهٔ 12 : ایها العطشان فی الوادی الهوا
غزل شمارهٔ 13 : بعد از امروز آشکارا دوست می دارم ترا
غزل شمارهٔ 14 : بگذار در آن کوی من اشک فشان را
غزل شمارهٔ 15 : بی غمت شاد مباد این دل غم پرور ما
غزل شمارهٔ 16 : تو خود به گوش نیاری حدیث زاری ما
غزل شمارهٔ 17 : جانا ز گرد درد پر باد دامن ما
غزل شمارهٔ 18 : جهانی پر ز مقصود است راهی روشن و پیدا
غزل شمارهٔ 19 : چشمت از گوشه تقوا بدر آورد مرا
غزل شمارهٔ 20 : چشمت به غمزه کشن من بیگناه را
غزل شمارهٔ 21 : چشم تو از حد می برد با عاشقان بیداد را
غزل شمارهٔ 22 : چشم و ابروی تو گویند که در مذهب ما
غزل شمارهٔ 23 : چو زلف تو بود از تکبر دوتا
غزل شمارهٔ 24 : چه رها کنی به شوخی سر زلف دلربا را
غزل شمارهٔ 25 : حلال باد می خلد و حور زاهد را
غزل شمارهٔ 26 : دام دلهاست زلف دلبر ما
غزل شمارهٔ 27 : در چمن می رفت ذکر قامت دلدار ما
غزل شمارهٔ 28 : دل بردی و دین رواست اینها
غزل شمارهٔ 29 : دل چو رفت از دست گو دلبر بیا
غزل شمارهٔ 30 : دلم رفته و گم شد در آن کو مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کرده از درد سرم، گوشه عزلت فارغ
* خاک کاشانۀ ماصندل پیشانی ما
شعر کامل
حزین لاهیجی
* مرغ با پر می‌پرد تا آشیان
* پر مردم همتست ای مردمان
شعر کامل
مولوی
* چو سوفارش آمد بپهنای گوش
* ز شاخ گوزنان برآمد خروش
شعر کامل
فردوسی