لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 711

1. چرا رنجید یار از من گناه خود نمی دانم

2. چگونه پاک سازم باز راه خود نمی دانم

3. اگر ند گریز افتد مرا از جور چشم او

4. بجز در سایه زلفش پناه خود نمی دانم

5. به سوی او گرم چون آب و آتش قاصدی باید

6. چنین قاصد برون از اشک و آه خود نمی دانم

7. بمه دیدن کسان را هست عید و شادمانیها

8. مرااین عید کی باشد بماه خود نمیدانم

9. پری رویان همه جسمند و او نورو درین دعوی

10. ز روی دوست روشنتر گواه خود نمی دانم

11. مرا در جنت اعلی قرار دل کجا باشد

12. که جز خاک درش آرامگاه خود نمی دانم

13. اگر گوید کمال از خاک راه ماست هم کمتر

14. من این بی حرمتی جز عز و جاه خود نمی دانم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* که با شکستن پیمان و برگرفتن دل
* هنوز دیده به دیدارت آرزومند است
شعر کامل
سعدی
* چون نار کند شق دل مینای فلک را
* این باده پر زور که در ساغر عشق است
شعر کامل
صائب تبریزی
* لب عیسی صفتش مرده به دم زنده کند
* گر پرد با پر جان جانب کیوان رسدش
شعر کامل
مولوی