لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 711

1. چرا رنجید یار از من گناه خود نمی دانم

2. چگونه پاک سازم باز راه خود نمی دانم

3. اگر ند گریز افتد مرا از جور چشم او

4. بجز در سایه زلفش پناه خود نمی دانم

5. به سوی او گرم چون آب و آتش قاصدی باید

6. چنین قاصد برون از اشک و آه خود نمی دانم

7. بمه دیدن کسان را هست عید و شادمانیها

8. مرااین عید کی باشد بماه خود نمیدانم

9. پری رویان همه جسمند و او نورو درین دعوی

10. ز روی دوست روشنتر گواه خود نمی دانم

11. مرا در جنت اعلی قرار دل کجا باشد

12. که جز خاک درش آرامگاه خود نمی دانم

13. اگر گوید کمال از خاک راه ماست هم کمتر

14. من این بی حرمتی جز عز و جاه خود نمی دانم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بر پاره کاغذی دو سه مدی توان کشید
* دشنام و هر چه هست غرض یادگار تست
شعر کامل
وحشی بافقی
* سردار تاجداران هست آفتاب و دریا
* نیلوفرم که بی‌او نیل و فری ندارم
شعر کامل
خاقانی
* خمار آلوده ام، سود و زیان خود نمی دانم
* به یک پیمانه سودا می کنم دنیی و عقبی را
شعر کامل
صائب تبریزی