کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 715

1. چه خوش بود آن شبی کز در در آمد بار مهرویم

2. رخش بوسیدم و لب هم دگرها را نمی گویم

3. مه خرگه نشین آن شب مرا زانو زدی صد جا

4. چو آن ترک از سرمستی نهادی سر به زانویم

5. کجا بابم من آن دل را که کردم بر در او گم

6. که در بتخانه گمگشتست و من در کعبه میجویم

7. زیارتگاه من سازید طاقی در ره مستان

8. که خواهد کشت میدانم به ناز آن چشم و ابرویم

9. دلا کر گویدت دلبر که دلها گوی ما باشد

10. به چوگان سر زلفش بگو من هم همین گویم

11. برای مستی من گو میاوره آب می ساقی

12. که از خاک سر کویش صبا می آورد بویم

13. کمال از خضر پرسش کرد وصف چشمهاش گفتا

14. چو آن لب دیده ام ژان آب اکنون دست می شویم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
* عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد
شعر کامل
حافظ
* نخست موعظه پیر صحبت این حرف است
* که از مصاحب ناجنس احتراز کنید
شعر کامل
حافظ
* ما را سر باغ و بوستان نیست
* هر جا که تویی تفرج آن جاست
شعر کامل
سعدی