لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 907

1. اگر مرا صد سر بود هر یک پر از سودای او

2. چون سر زلفش بیفشانم به خاک پای او

3. چشم ما از گریه شد تاریک چون سازیم جاش

4. نیست جای چشم روشن خود که باشه جای او

5. با خیالش مردم چشمم نمی آید به چشم

6. دیگری را چون توانم دید در مأواری او

7. در چمن ها زآن قد و بالا حکایت کرد سرو

8. هر کجا مرغیست عاشق گشت بر بالای او

9. خواست جان بوسی و رفت از خودلیش چون گفت لا

10. می چنین باید که جان مستی کند از لای او

11. گرچه عمری تلخ کامیها کشیدم از رقیب

12. گر بمیرد من بشیرینی پزم حلوای او

13. خاک پای تو به تاج سلطنت ندهد کمال

14. گرچه درویش است بنگر همت والای او


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
* وین ماجرا به سرو لب جویبار بخش
شعر کامل
حافظ
* چه خوش گفت جمشید با تاج و گنج
* که یک جو نیرزد سرای سپنج
شعر کامل
حافظ
* ما کشتهٔ نفسیم و بس آوخ که برآید
* از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم
شعر کامل
سعدی