لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : نیکویی بیش از آن نمی باید
غزل شمارهٔ 92 : نگارم چو کرد گلستان بر آید
غزل شمارهٔ 93 : نام تو برم زبان بیاساید
غزل شمارهٔ 94 : بی تو مرا زندگی بکار نیاید
غزل شمارهٔ 95 : غمت جز با دلم خوش در نیاید
غزل شمارهٔ 96 : اگر امروز آن بتم همدم نیاید
غزل شمارهٔ 97 : لشکر نوروز بصحرا رسید
غزل شمارهٔ 98 : می شنوم باز که باری دگر
غزل شمارهٔ 99 : زهی در حسرت آن چشم مخمور
غزل شمارهٔ 100 : مخور ای دل غم بسیار مخور
غزل شمارهٔ 101 : دمید صبح، چه خسبی چو بخت من برخیز؟
غزل شمارهٔ 102 : ای ز روی تو آب بر آتش
غزل شمارهٔ 103 : زهی مالیده رویت لاله را گوش
غزل شمارهٔ 104 : مکن بر من ستم جانا از ین بیش
غزل شمارهٔ 105 : گشت آشکاره راز دلم بر زبان اشک
غزل شمارهٔ 106 : گر من ز سوز عشق تو یک دم بر آوردم
غزل شمارهٔ 107 : تا دل اندر مهر دلبر بسته ام
غزل شمارهٔ 108 : زان شب که با تو دست در آغوش کرده ام
غزل شمارهٔ 109 : من چو بچۀ مهر تو بشکستم
غزل شمارهٔ 110 : گر ترا گویم که عاشق نیستم
غزل شمارهٔ 111 : جان که در عالم خود او را داشتم
غزل شمارهٔ 112 : چو درد دلست این که من درفتادم؟
غزل شمارهٔ 113 : من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم
غزل شمارهٔ 114 : دروغ بود که من در غمت صبور شدم
غزل شمارهٔ 115 : روی بنمای که دیوانه شدم
غزل شمارهٔ 116 : عید کنون عید شد که روی تو دیدم
غزل شمارهٔ 117 : چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم
غزل شمارهٔ 118 : مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم
غزل شمارهٔ 119 : نه دست رسی بیار دارم
غزل شمارهٔ 120 : امید راحت از عالم ندارم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از سر مستی دگر با شاهد عهد شباب
* رجعتی می‌خواستم لیکن طلاق افتاده بود
شعر کامل
حافظ
* پیاز آمد آن بی هنر جمله پوست
* که پنداشت چون پسته مغزی در اوست
شعر کامل
سعدی
* کشید از دامن معشوق دست از بیم رسوایی
* همین تقصیر بس تا دامن محشر زلیخا را
شعر کامل
صائب تبریزی