لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 121 : جانرا چو نیت وصل تو حاصل کجا برم؟
غزل شمارهٔ 122 : سحرگهان که ز بهر صبوح برخیزم
غزل شمارهٔ 123 : خون دل از دو دیده بدامن همی کشم
غزل شمارهٔ 124 : ما حالی از نشاط کناری گرفته ایم
غزل شمارهٔ 125 : یاد باد آنکه حریفان همه با هم بودیم
غزل شمارهٔ 126 : ترک سر خویشتن بگویم
غزل شمارهٔ 127 : ای بتو چشم نکویی روشن
غزل شمارهٔ 128 : راه بگشادند بر آیندگان
غزل شمارهٔ 129 : نگارا چند ازین پیمان شکستن
غزل شمارهٔ 130 : باز دیدی که ابر تر دامن
غزل شمارهٔ 131 : آه ازین زندگیّ ناخوش من
غزل شمارهٔ 132 : بجز از غصّه های مشکل من
غزل شمارهٔ 133 : کجایی ای بدو لب آب زندگانی من ؟
غزل شمارهٔ 134 : ای رنگ عارض تو، آتش در آب بسته
غزل شمارهٔ 135 : دلی دارم ز جان دل برگرفته
غزل شمارهٔ 136 : ای غمزۀ تیز تو جگر خواره
غزل شمارهٔ 137 : بدان و آکه باش ای دل ستمکاره
غزل شمارهٔ 138 : مرا دلیست هوس خانۀ غم آبادی
غزل شمارهٔ 139 : ای باد صبا خبر چه داری؟
غزل شمارهٔ 140 : رویی، چگونه رویی؟ رویی چو آفتاب
غزل شمارهٔ 141 : لب و دندان یار من نگرید
غزل شمارهٔ 142 : من از وجود برنجم مرا چه غم بودی
غزل شمارهٔ 143 : نخستم دل بدام اندر کشیدی
غزل شمارهٔ 144 : خطی بر سوسن از عنبر کشیدی
غزل شمارهٔ 145 : کجایی ای بدو رخ افتاب دلداری؟
غزل شمارهٔ 146 : بر آمد ز گلزار باد بهاری
غزل شمارهٔ 147 : زهی از روی تو گل شرمساری
غزل شمارهٔ 148 : نرگسا! چیستت که پنداری
غزل شمارهٔ 149 : هر شبی با دلی و صد زاری
غزل شمارهٔ 150 : بار دیگر ز که می آموزی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شکنج زلف پریشان به دست باد مده
* مگو که خاطر عشاق گو پریشان باش
شعر کامل
حافظ
* زلف تو مرا عمر دراز است ولی نیست
* در دست سر مویی از آن عمر درازم
شعر کامل
حافظ
* من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
* که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
شعر کامل
حافظ