خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 237

1. یاد باد آنکو مرا هرگز نگوید یاد باد

2. کی رود از یادم آنکش من نمی‌آیم بیاد

3. آه از آن پیمان شکن کاندیشه از آهم نکرد

4. داد از آن بیدادگر کز سرکشی دادم نداد

5. از حیای چشمهٔ نوشش شد آب خضرآب

6. با نسیم خاک کویش هست باد صبح باد

7. نیکبخت آنکو ز شادی و نشاط آزاد شد

8. زانکه تا من هستم از شادی نیم یک لحظه شاد

9. بندهٔ آن سرو آزادم وگر نی راستی

10. مادر فطرت ز عالم بنده را آزاد زاد

11. در هوایش چون برآمد خسرو انجم ببام

12. ذره‌وار از مهر رخسارش ز روزن در فتاد

13. چون بدین کوتاه دستی دل بر ابرویش نهم

14. کاتش سوزنده را برطاق نتوانم نهاد

15. برگشاد ناوکش دل بسته‌ایم از روی آنک

16. پای بندانرا ز شست نیکوان باشد گشاد

17. گفتمش دور از تو خواجو را که باشد همنفس

18. گفت باد صبحگاهی کافرین بر باد باد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* شکایت نامه ما سنگ را در گریه می آرد
* مهیای گرستن شو، دگر مکتوب ما بگشا
شعر کامل
صائب تبریزی
* بود از موی سفید امید بیداری مرا
* بالش پرگشت آن هم بهر خواب غفلتم
شعر کامل
صائب تبریزی
* هر کجا غم نیست، آنجا زندگانی مشکل است
* زین سبب آدم به تعجیل از بهشت آمد برون
شعر کامل
صائب تبریزی