خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 464

1. جز ناله کسی مونس و دمساز نیاید

2. جز سایه کسی همره و همراز نیاید

3. ای خواجه برو باد مپیمای که بلبل

4. در فصل بهاران ز چمن باز نیاید

5. گفتم که ز من سرمکش ای سرو روان گفت

6. تا سر نکشد سرو سرافراز نیاید

7. هر دل که به دستش نبود رشتهٔ دولت

8. همبازی آن زلف رسن باز نیاید

9. باز آی و بسوی من بیدل نظری کن

10. هر چند مگس در نظر باز نیاید

11. صاحب‌نظر از نوک خدنگ توننالد

12. برکشته چو خنجر زنی آواز نیاید

13. چون بلبل دلسوخته را بال شکستند

14. برطرف چمن باز بپرواز نیاید

15. تا زنده بود شمع صفت بر نکند سر

16. در پای تو هرکس که سرانداز نیاید

17. خواجو ز سفر عزم وطن کرد ولیکن

18. مرغی که برون شد ز قفس باز نیاید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* اندکی کوتاه کن زلف بلند خویشتن
* تا مبادا ناگه افتی در کمند خویشتن
شعر کامل
صائب تبریزی
* شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج
* نتوان به گریه شست خط سرنوشت را
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه لطیفست قبا بر تن چون سرو روانت
* آه اگر چون کمرم دست رسیدی به میانت
شعر کامل
سعدی