لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانرباعی ها
شمارهٔ 271 : لرزان ز بلا چو برگ داند یارم
شمارهٔ 272 : تا روز همه شب از هوس بیدارم
شمارهٔ 273 : بر دیده خیال دوست بنگاشته ام
شمارهٔ 274 : امروز در این حبس من آن ممتحنم
شمارهٔ 275 : از دل بدم آتشی برانگیخته ام
شمارهٔ 276 : عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم
شمارهٔ 277 : گفتی خبرت کنم کسی بفرستم
شمارهٔ 278 : آن مرد که در سخن جهانیست منم
شمارهٔ 279 : هر جای که آتش نبردیست منم
شمارهٔ 280 : هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم
شمارهٔ 281 : با ناله همی چو ابر بهمن گریم
شمارهٔ 282 : از بلبل نالنده تر و زارترم
شمارهٔ 283 : روزان و شبان در آن غم و تیمارم
شمارهٔ 284 : ای جان جهان تا خبرت یافته ام
شمارهٔ 285 : از خود به تو من بتا گمانها دارم
شمارهٔ 286 : سیراب گلابی تو بر آتش خارم
شمارهٔ 287 : از هر چه بگفته اند پندی دارم
شمارهٔ 288 : من بستر برف و بالش یخ دارم
شمارهٔ 289 : در تاریکی ز بس که می بنشینم
شمارهٔ 290 : آنم که اگر به خلد جایی سازم
شمارهٔ 291 : هر گه که تو را به رهگذاری بینم
شمارهٔ 292 : دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم
شمارهٔ 293 : با خود گفتم که من عیال تو شدم
شمارهٔ 294 : آنکو گوید هست قضا تیشه من
شمارهٔ 295 : تا خسته دل مرا بریده ست ز تن
شمارهٔ 296 : در سمجی چون توانم آرامیدن
شمارهٔ 297 : هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن
شمارهٔ 298 : چون گل ز غمت دریده ام پیراهن
شمارهٔ 299 : سر کردمت ای نگار چون تو سر من
شمارهٔ 300 : چنگم به چهار شاخ زد پیراهن

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ساختم با آتش دل لاله زاری شد مرا
* سوختم خار تعلق نوبهاری شد مرا
شعر کامل
رهی معیری
* مزن بلبل دم از نسرین که در خلوتگه رامین
* چو ویس دلستان باشد نشاید نام گل بردن
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* غلام مردم چشمم که با سیاه دلی
* هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم
شعر کامل
حافظ