محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 220

1. بلا به من که ندارم غم بقا چکند

2. کسی که دم ز فنا زد باو بلا چکند

3. نشانده بر سر من بهر قتل خلقی را

4. من ایستاده که آن شوخ بی‌وفا چکند

5. به قتل ما شده گرم و کشیده تیغ چو آب

6. میان آتش و آبیم تا خدا چکند

7. کشی به جورم و گوئی که خونبهای تو چیست

8. شهید خنجر تو با جان مبتلا چکند

9. به دست عشق تو دادم دل و نمی‌دانم

10. که داغ هجر تو با جان مبتلا چکند

11. چو آشنای تو شد دل ز من برید آری

12. تو را کسی که به دست آورد مرا چکند

13. دوای عشق تو صبر است و محتشم را نیست

14. تو خود بگو که به این درد بی دوا چکند


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* بیخودان از جستجو در وصل فارغ نیستند
* قمری از حیرت همان کوکو زند در پای سرو
شعر کامل
صائب تبریزی
* ثمر در پای خود افشاندن از هر نخل می آید
* خوشانخلی که فیض خود به جای دور می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* نقش پای رفتگان هموار سازد راه را
* مرگ را داغ عزیزان بر من آسان کرده است
شعر کامل
صائب تبریزی