لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1254

1. من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش

2. خویش را غیر مینگار و مران از در خویش

3. سر و پا گم مکن از فتنه بی‌پایانت

4. تا چو حیران بزنم پای جفا بر سر خویش

5. آن که چون سایه ز شخص تو جدا نیست منم

6. مکش ای دوست تو بر سایه خود خنجر خویش

7. ای درختی که به هر سوت هزاران سایه‌ست

8. سایه‌ها را بنواز و مبر از گوهر خویش

9. سایه‌ها را همه پنهان کن و فانی در نور

10. برگشا طلعت خورشیدرخ انور خویش

11. ملک دل از دودلی تو مخبط گشتست

12. بر سر تخت برآ پا مکش از منبر خویش

13. عقل تاجست چنین گفت به تثمیل علی

14. تاج را گوهر نو بخش تو از گوهر خویش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گفتا کجاست خوشتر گفتم که قصر قیصر
* گفتا چه دیدی آن جا گفتم که صد کرامت
شعر کامل
مولوی
* جفا مکن که نماند جهان و هرچه دروست
* وفا و صحبت یاران مهربان ماند
شعر کامل
سعدی
* سرو من برخاست، از قدش قیامت شد پدید
* غیر آن قامت که من دیدم قیامت را که دید؟
شعر کامل
هلالی جغتایی