مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 367

1. دل آمد و دی به گوش جان گفت

2. ای نام تو این که می‌نتان گفت

3. درنده آنک گفت پیدا

4. سوزنده آنک در نهان گفت

5. چه عذر و بهانه دارد ای جان

6. آن کس که ز بی‌نشان نشان گفت

7. گل داند و بلبل معربد

8. رازی که میان گلستان گفت

9. آن کس نه که از طریق تحصیل

10. آموخت ز بانگ بلبلان گفت

11. صیادی تیر غمزه‌ها را

12. آن ابروهای چون کمان گفت

13. صد گونه زبان زمین برآورد

14. در پاسخ آن چه آسمان گفت

15. ای عاشق آسمان قرین شو

16. با او که حدیث نردبان گفت

17. زان شاهد خانگی نشان کو

18. هر کس سخنی ز خاندان گفت

19. کو شعشعه‌های قرص خورشید

20. هر سایه نشین ز سایه بان گفت

21. با این همه گوش و هوش مستست

22. زان چند سخن که این زبان گفت

23. چون یافت زبان دو سه قراضه

24. مشغول شد و به ترک کان گفت

25. وز ننگ قراضه جان عاشق

26. ترک بازار و این دکان گفت

27. در گوشم گفت عشق بس کن

28. خاموش کنم چو او چنان گفت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* مشو زنهار ایمن از خمار باده عشرت
* که دارد خنده گل گریه تلخ گلاب از پی
شعر کامل
صائب تبریزی
* گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند
* کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد
شعر کامل
حافظ
* چون پستهٔ شیرینت شوری چو شکر دارد
* هر لحظه به شیرینی شوری دگر انگیزد
شعر کامل
عطار