لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 631 : چشم تو هزار سحر مطلق دارد
رباعی شمارهٔ 632 : چشمی که نظر بدان گل و لاله کند
رباعی شمارهٔ 633 : جودت همه آن کند که دریا نکند
رباعی شمارهٔ 634 : جوزی که درونش مغز شیرین باشد
رباعی شمارهٔ 635 : چون بدنامی بروزگاری افتد
رباعی شمارهٔ 636 : چون خمر تو در ساغر ما در ریزند
رباعی شمارهٔ 637 : چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد
رباعی شمارهٔ 638 : چون دیده برفت توتیای تو چه سود
رباعی شمارهٔ 639 : چون روز وصال یار ما نیست پدید
رباعی شمارهٔ 640 : چون زیر افکند در عراق آمیزد
رباعی شمارهٔ 641 : چون شاهد پوشیده خرامان گردد
رباعی شمارهٔ 642 : چون صبح ولای حق دمیدن گیرد
رباعی شمارهٔ 643 : چون صورت تو در دل ما بازآید
رباعی شمارهٔ 644 : چون نیستی تو محض اقرار بود
رباعی شمارهٔ 645 : حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد
رباعی شمارهٔ 646 : خاک توام و خدای حق میداند
رباعی شمارهٔ 647 : خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد
رباعی شمارهٔ 648 : خوابم ز خیال روی تو پشت بداد
رباعی شمارهٔ 649 : خواهم گردی که از هوای تو رسد
رباعی شمارهٔ 650 : خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد
رباعی شمارهٔ 651 : خورشید که باشد که بروی تو رسد
رباعی شمارهٔ 652 : خورشید که در خانه بقا می نکند
رباعی شمارهٔ 653 : خورشید مگر بسته به پیشت میرد
رباعی شمارهٔ 654 : خوش عادت خوش خو که محمد دارد
رباعی شمارهٔ 655 : خون دل عاشقان چو جیحون گردد
رباعی شمارهٔ 656 : دامان جلال تو ز دستم نشود
رباعی شمارهٔ 657 : دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
رباعی شمارهٔ 658 : در باغ آیید و سبز پوشان نگرید
رباعی شمارهٔ 659 : در باغ هزار شاهد مهرو بود
رباعی شمارهٔ 660 : در بندم از آن دو زلف بند اندر بند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل به داغش مبتلا کردم خطا کردم ، خطا
* سوختم خود را برای او غلط کردم ، غلط
شعر کامل
وحشی بافقی
* هر گیاهی کز حریم خیمۀ لیلی دمد
* خورده آب از چشمه سارِ دیدۀ مجنون بُوَد
شعر کامل
جامی
* آسودگی کنج قفس کرد تلافی
* یک چند اگر زحمت پرواز کشیدیم
شعر کامل
صائب تبریزی