لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1291 : گفتم به فراق مدتی بگزارم
رباعی شمارهٔ 1292 : گویی تو که من ز هر هنر باخبرم
رباعی شمارهٔ 1293 : گفتم دل و دین بر سر کارت کردم
رباعی شمارهٔ 1294 : گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم
رباعی شمارهٔ 1295 : گفتم که دل از تو برکنم نتوانم
رباعی شمارهٔ 1296 : گفتم که ز چشم خلق با دردسریم
رباعی شمارهٔ 1297 : گفتم که مگر غمت بود درمانم
رباعی شمارهٔ 1298 : گنجینهٔ اسرار الهی مائیم
رباعی شمارهٔ 1299 : گوئیکه به تن دور و به دل با یارم
رباعی شمارهٔ 1300 : گه در طلب وصل مشوش باشیم
رباعی شمارهٔ 1301 : لا الفجر بقینة و لا شرب مدام
رباعی شمارهٔ 1302 : لب بستم و صد نکته خموشت گفتم
رباعی شمارهٔ 1303 : لیلم که نهاری نکند من چکنم
رباعی شمارهٔ 1304 : ما از دو صفت ز کار بیکار شویم
رباعی شمارهٔ 1305 : ما بادهٔ ز خون دل خود می‌نوشیم
رباعی شمارهٔ 1306 : ما باده ز یار دلفروز آوردیم
رباعی شمارهٔ 1307 : ما برزگران این کهن دشت نویم
رباعی شمارهٔ 1308 : ما جان لطیفیم و نظر در نائیم
رباعی شمارهٔ 1309 : ما خاک ترا به آب زمزم ندهیم
رباعی شمارهٔ 1310 : ما خواجهٔ ده نه‌ایم ما قلاشیم
رباعی شمارهٔ 1311 : ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم
رباعی شمارهٔ 1312 : ما رخت وجود بر عدم بربندیم
رباعی شمارهٔ 1313 : ما عاشق خود را به عدو بسپاریم
رباعی شمارهٔ 1314 : ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم
رباعی شمارهٔ 1315 : ما مذهب چشم شوخ مستش داریم
رباعی شمارهٔ 1316 : مانند قلم سپید کار سیهم
رباعی شمارهٔ 1317 : ماهی فارغ ز چارده می‌بینم
رباعی شمارهٔ 1318 : مائیم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم
رباعی شمارهٔ 1319 : مائیم که پوستین بگازر دادیم
رباعی شمارهٔ 1320 : مائیم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تهیدستی سخن را رنگ دیگر می دهد صائب
* ندارد ناله جانسوز چون نی پر شکر باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ناصح زبان گشاد که تسکین دهد مرا
* نام تو برد و موجب صد اضطراب شد
شعر کامل
هلالی جغتایی
* طبیب اهل دل آن چشم مردم آزار است
* ولی دریغ که آن هم همیشه بیمار است
شعر کامل
فروغی بسطامی