1. روشن شود ز فرّ شهنشاه بارگاه

2. با آفتاب چهره بدل کرده پادشاه

3. عالم ز تاب چهرۀ خسرو منوّ رست

4. قرص قمر مجو و ازو نور خور مخواه

5. دستار بی کلاه به سر زان نهد ملک

6. تا کج به عهد او نرود گوشۀ کلاه

7. گویند خلق مشتری آید ز آسمان

8. پیچد سحر عمامه زرّین به فرق شاه

9. نی نی طلای دست فشار آورد حکیم

10. خسرو کند ترنج زرش برفراز گاه

11. سیّاره و ثوابت این کارخانه را

12. دانی ز وقت شام هنر چیست تا پگاه؟

13. خيط الشعاع تاب دهند و به هم تنند

14. تا صبح تار و پود برندش به کارگاه

15. چون صبح موج آب زرش را نظر کند

16. دوش و بغل ز شوق گشاید پی شناه

17. بر هر زمین که عطر نسیمش گذر کند

18. خوش بوی تر ز سنبل و نسرین دمد گیاه

19. دستار زرنگار شه و جعد سنبلش

20. شد رشگ مهچۀ علم و پرچم سیاه

21. غمگین به خاطر ار گذراند خیالشان

22. یابد شمیم عنبر و گل از نسیم آه

23. بادام فارس و روغن گل های هند بو

24. دارند بهر همدمی عطرشان نگاه

25. ظاهر کنم که شبه گل آفتاب نیست

26. سنجیده کن به طرّۀ دستار شه نگاه

27. می خواست تا گل از سر خود بر سرش زند

28. از کار ماند پنجۀ خور در میان راه

29. وصفش بس این که از دو جهان بر فراختست

30. سر در پناه سایۀ او شاه دین پناه

31. بحر سلیم شاه جهانگیر نور دین

32. اکلیل ملک، فرق دول، سایۀ اله

33. آن را که او به سر کله سروری نهد

34. از بار آسمان نشود قامتش دو تاه

35. کاود اگر کسی شکن عقد چهره اش

36. بیش آید از خزينۀ قارون به مال و جاه

37. دیدم فراز چیرۀ خسرو مثال او

38. پنداشتم که دیدۀ احول دو دیده ماه

39. معلوم شد که چیره مکرّر نموده است

40. تا اهل شرک را به درد آرد ز اشتباه

41. آویخته ز جبهۀ احباب عکس خویش

42. تا جز به سوی او نبود سجدۀ جباه

43. سرمایه ایالت تسخیر عالمست

44. آن را که شه به سر نهد این چیره سیاه

45. بیند اگر به هم شده تحریر مصرعی

46. امّید هست شه ننهد بر کسی گناه

47. لرزان ز بیم کرده رقم شمس اعظم است

48. بر حاشیه به آب طلا عبده فداه

49. خوش آن که محو چیرۀ شاه جهان شود

50. گردد به گرد سر چو نظیریش هر پگاه

51. تا کس به روز زهره و پروین ندیده است

52. بر سقف زرد نرگسه و سبز بارگاه

53. باشی درین حديقۀ رنگین بنای و نوش

54. پروین ز فرق و سنبل و نسرین به روی گاه