لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 227

1. نمی‌بینم بت خود را، نمی‌دانم کجا باشد؟

2. دلم آرام چون گیرد؟ که جان از وی جدا باشد

3. کسی حال دل مجروح من داندکه: همچون من

4. به سودایی گرفتار و به دردی مبتلا باشد

5. من اندر مذهب عشقش بزرگین طاعت آن دانم

6. که سر بر آستان او و دستم بر دعا باشد

7. چو روی او نمی‌بینم نباشد دیده را سودی

8. وگر خود خاک کوی او سراسر توتیا باشد

9. به گرد دانهٔ خالش کسی گردد که روز و شب

10. در آب دیده سرگردان بسان آسیا باشد

11. نگارا، از وصال خویش ما را شادمان گردان

12. اگر چه منصب وصل تو بیش از حدما باشد

13. مراد اوحدی یکشب ز وصل خود روا گردان

14. وزان پس گر دل او را برنجانی روا باشد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اشکی که ترا بر گل رخسار دویده
* باران بهار است که بر لاله چکیده
شعر کامل
جامی
* ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد
* ناله کن بلبل که گلبانگ دل افکاران خوش است
شعر کامل
حافظ
* چون کدو بی‌خبری زین که گلویت بستم
* بستم و می‌کشمت چون ز رسن بگریزی
شعر کامل
مولوی