لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : ماییم و سرکویی، پر فتنهٔ ناپیدا
غزل شمارهٔ 2 : سلام علیک، ای نسیم صبا
غزل شمارهٔ 3 : گر تو طالب عشقی، غم دمادمست اینجا
غزل شمارهٔ 4 : قراری چون ندارد جانم اینجا
غزل شمارهٔ 5 : شب و روز مونس من غم آن نگار بادا
غزل شمارهٔ 6 : پیر ریاضت ما عشق تو بود، یارا
غزل شمارهٔ 7 : چگونه دل نسپارم به صورت تو، نگارا؟
غزل شمارهٔ 8 : درد سری می‌دهیم باد صبا را
غزل شمارهٔ 9 : مبارک روز بود امروز، یارا
غزل شمارهٔ 10 : در چرخ کن چو عیسی زین جا رخ طلب را
غزل شمارهٔ 11 : بر قتل چون منی چه گماری رقیب را؟
غزل شمارهٔ 12 : چون ندیدم خبری زین دل رنجور ترا
غزل شمارهٔ 13 : من چه گویم جفا و جنگ ترا؟
غزل شمارهٔ 14 : دلبرا، در دل سخت تو وفا نیست چرا؟
غزل شمارهٔ 15 : باز کی بینم رخ آن ماه مهر افروز را؟
غزل شمارهٔ 16 : مطرب، چو بر سماع تو کردیم گوش را
غزل شمارهٔ 17 : پیش‌آر، ساقی، آن می چون زنگ را
غزل شمارهٔ 18 : اگر یک سو کنی زان رخ سر زلف چو سنبل را
غزل شمارهٔ 19 : ای زیر زلف عنبرین پوشیده مشکین خال را
غزل شمارهٔ 20 : گر وصل آن نگار میسر شود مرا
غزل شمارهٔ 21 : به خرابات گرو شد سر و دستار مرا
غزل شمارهٔ 22 : چون نیست یار در غم او هیچ کس مرا
غزل شمارهٔ 23 : حاشا! که جز هوای تو باشد هوس مرا
غزل شمارهٔ 24 : دود از دلم برآمد، دادی بده دلم را
غزل شمارهٔ 25 : به خرابات برید از در این خانه مرا
غزل شمارهٔ 26 : غم عشقت، ای پسر، بسوزد همی مرا
غزل شمارهٔ 27 : آخر، ای ماه پری پیکر، که چون جانی مرا
غزل شمارهٔ 28 : زخمی، که بر دل آید ، مرهم نباشد او را
غزل شمارهٔ 29 : آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را
غزل شمارهٔ 30 : نمیرد هر که در گیتی تو باشی یادگار او را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سخن هر چه گویم همه گفته‌اند
* بر باغ دانش همه رفته‌اند
شعر کامل
فردوسی
* خون می خورد کریم ز مهمان سیر چشم
* داغ است عشق از دل بی آرزوی من
شعر کامل
صائب تبریزی
* به کردار کشتیست کار سپاه
* همش باد و هم بادبان تخت شاه
شعر کامل
فردوسی