اوحدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 340

1. خسروم با لب شیرین به شکار آمده بود

2. از پی کشتن فرهاد به غار آمده بود

3. باده نوشیده شب و خفته سحرگاه به خواب

4. روز برخاسته از خواب و خمار آمده بود

5. زلف بگشود،بر آشفته،کله کج کرده

6. تیغ در دست،کمر بسته،سوار آمده بود

7. بوسه‌ای خواستمش، کرد کنار ارچه چنان

8. پای تا سر ز در بوس و کنار آمده بود

9. بی‌رقیبان ز در وصل درآمد، یعنی

10. گل نو خاسته، بی‌زحمت خار آمده بود

11. شاد بنشست و بپرسید و شمردم بروی

12. غصهایی که ز هجرش به شمار آمده بود

13. عارض نازک او را ز لطافت گفتی

14. گل خودروست، که آن لحظه به بار آمده بود

15. کار خود، گر چه بپوشیده به شوخی از من

16. باز دانست دلم کو به چه کار آمده بود؟

17. پرسش زاری من هیچ نفرمود، ولی

18. هم به پرسیدن این عاشق زار آمده بود

19. خلق گویند: برفت اوحدی از دست، آری

20. او همان دم بشد از دست، که یار آمده بود


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ندارد حاصلی سوز محبت را نهان کردن
* که عود زیر دامن از گریبان سر برون آرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* تا چند در میان فکنی باد و شانه را؟
* دل را نمی دهیم به زلف تو، زور نیست!
شعر کامل
صائب تبریزی
* بهر شراب‌خوارهٔ بستان معرفت
* چشمت هزارباره ز بادام خوش‌تر است
شعر کامل
فروغی بسطامی