لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_گلستانباب دوم - در اخلاق درويشان (فهرست)

حکایت (27)

وقتی در سفر حجاز طایفه ای جوانان صاحبدل همدم من بودند و همقدم. وقت ها زمزمه ای بکردندی و بیتی محققانه بگفتندی، عابدی در سبیل منکر حال درویشان بود و بی خبر از درد ایشان.

تا برسیدیم به خیل بنی هلال کودکی سیاه از حی عرب بدرآمد و آوازی برآورد که مرغ از هوا درآورد. اشتر عابد را دیدم که برقص اندر آمد و عابد را بینداخت و راه بیابان گرفت. گفتم: ای شیخ در حیوانی اثر کرد و ترا همچنان تفاوت نمیکند

1. دانی چه گفت مرا آن بلبل سحری

2. تو خود چه آدمیی کز عشق بیخبری؟

3. اشتر بشعر عرب در حالتست و طرب

4. گر ذوق نیست ترا کژ طبع جانوری

5. و عند هبوب الناشرات علی الحمی

6. تمیل غصون البان لاالحجر الصلد

7. بذکرش هر چه بینی در خروشست

8. دلی داند در این معنی که گوشست

9. نه بلبل بر گلش تسبیح خوانیست

10. که هر خاری تبسپحش زبانیست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بر سر پروانه شمع از بهر آن سوزد که هست
* جذبۀ عشقی که خاکستر به خاکستر کشد
شعر کامل
نظیری نیشابوری
* به هرکه می نگرم همچو غنچه دلتنگ است
* مگر نسیم درین گلستان نمی باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای عشق پیش هر کسی نام و لقب داری بسی
* من دوش نام دیگرت کردم که درد بی‌دوا
شعر کامل
مولوی