لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظقطعه ها
شمارهٔ 31 : دهل را کاندرون زندان بادست
شمارهٔ 32 : ماه را دید مرغ شب پره گفت
شمارهٔ 33 : خواست تا عیبم کند پروردهٔ بیگانگان
شمارهٔ 34 : ای نفس چون وظیفهٔ روزی مقررست
شمارهٔ 35 : در سرای به هم کرده از پس پرده
شمارهٔ 36 : شهی که پاس رعیت نگاه می‌دارد
شمارهٔ 37 : صاحب کمال را چه غم از نقص مال و جاه
شمارهٔ 38 : ضرورتست به توبیخ با کسی گفتن
شمارهٔ 39 : اگر خود بردرد پیشانی پیل
شمارهٔ 40 : در حدود ری یکی دیوانه بود
شمارهٔ 41 : بیا که پرده برانداختم ز صورت حال
شمارهٔ 42 : به تماشای میوه راضی شو
شمارهٔ 43 : چه سود از دزدی آنگه توبه کردن
شمارهٔ 44 : شنیدم که بیوه‌زنی دردمند
شمارهٔ 45 - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است : یارب کمال عافیتت بر دوام باد
شمارهٔ 46 : مرا از بهر دیناری ثنا گفت
شمارهٔ 47 : بر تربت دوستان ماضی
شمارهٔ 48 : ای بلند اختر خدایت عمر جاویدان دهاد
شمارهٔ 49 : پسر نورسیده شاید بود
شمارهٔ 50 : بیا بگوی که پرویز از زمانه چه خورد
شمارهٔ 51 : جوشن بیار و نیزه و بر گستوان ورد
شمارهٔ 52 : خون دار اگرچه دشمن خردست زینهار
شمارهٔ 53 : در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت
شمارهٔ 54 : مرد دیگر جوان نخواهد بود
شمارهٔ 55 : ملک ایمن درخت بارورست
شمارهٔ 56 : آن را که تو دست پیش داری
شمارهٔ 57 : آدمی فضل بر دگر حیوان
شمارهٔ 58 : تو خود جفا نکنی بی‌گناه بر بنده
شمارهٔ 59 : دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت
شمارهٔ 60 : طمع خام که سودی بکنم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گوید تا تو با تویی هیچ مدار این طمع
* جهد نمای تا بری رخت توی از این سرا
شعر کامل
مولوی
* گرش ببینی و دست از ترنج بشناسی
* روا بود که ملامت کنی زلیخا را
شعر کامل
سعدی
* به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
* به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم
شعر کامل
سعدی