صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 132

1. برگ عیش آماده از فقر و قناعت شد مرا

2. دست خود از هر چه شستم پاک، قسمت شد مرا

3. خود حسابی شد دل آگاه را روز حساب

4. دیده انصاف میزان قیامت شد مرا

5. پیری از دنیای باطل کرد روی من به حق

6. قامت خم گشته محراب عبادت شد مرا

7. هر می تلخی که بردم در جوانی ها به کار

8. وقت پیری مایه اشک ندامت شد مرا

9. دانه ای جز خوردن دل نیست در هنگامه ها

10. حیف از اوقاتی که صرف دام صحبت شد مرا

11. آنچه در ایام پیری کم شد از نور بصر

12. باعث افزونی نور بصیرت شد مرا

13. منت ایزد را که در انجام عمر آمد به دست

14. در جوانی گر ز کف دامان فرصت شد مرا

15. دست هر کس را گرفتم صائب از افتادگان

16. بر چراغ زندگی دست حمایت شد مرا


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* گویند به هم مردم عالم گله خویش
* پیش که روم من که زعالم گله دارم؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
* دور باد آفت دور فلک از جان و تنش
شعر کامل
حافظ
* نگفتمت به خرابات طرفه مستانند
* که عقل را هدف تیر ترهات کنند
شعر کامل
مولوی