لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 2771

1. روز روشن می کند چون لاله می دل را سیاه

2. در شب تاریک باید باده روشن کشید

3. بر نیامد از زبردستان کسی با آسمان

4. گوش تا گوش این کمان را آه گرم من کشید

5. پیش ازین می ریختم در ریگ روغن را چو آب

6. این زمان از ریگ می باید مرا روغن کشید

7. از قناعت بیش شد منت پذیریهای من

8. باید از هر دانه اکنون ناز صد خرمن کشید

9. از ملامت ترک نتوان کرد شغل عشق را

10. پا به زخم خار نتوان صائب از گلشن کشید

11. تا ازین ویرانه آن خورشید رو دامن کشید

12. آه میل آتشین در دیده روزن کشید

13. در دل سخت تو را هم نیست، ورنه جذب من

14. بارها آتش زسنگ و آب از آهن کشید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل تهی ناشده از خویش به جایی نرسد
* تا بود پر ز شکر نی به نوایی نرسد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز ناله ای که کند خامه می توان دانست
* که کوه درد به دل صاحب سخن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* انصاف نیست پیش تو گفتن حدیث خویش
* من عهد می‌کنم که نگویم دگر سخن
شعر کامل
سعدی