لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 2771

1. روز روشن می کند چون لاله می دل را سیاه

2. در شب تاریک باید باده روشن کشید

3. بر نیامد از زبردستان کسی با آسمان

4. گوش تا گوش این کمان را آه گرم من کشید

5. پیش ازین می ریختم در ریگ روغن را چو آب

6. این زمان از ریگ می باید مرا روغن کشید

7. از قناعت بیش شد منت پذیریهای من

8. باید از هر دانه اکنون ناز صد خرمن کشید

9. از ملامت ترک نتوان کرد شغل عشق را

10. پا به زخم خار نتوان صائب از گلشن کشید

11. تا ازین ویرانه آن خورشید رو دامن کشید

12. آه میل آتشین در دیده روزن کشید

13. در دل سخت تو را هم نیست، ورنه جذب من

14. بارها آتش زسنگ و آب از آهن کشید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز چشمم لعل رمانی چو می‌خندند می‌بارند
* ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند می‌خوانند
شعر کامل
حافظ
* از امروز کاری بفردا ممان
* که داند که فردا چه گردد زمان
شعر کامل
فردوسی
* ز سحر چشم تو شاهین پنجهٔ شاهم
* ز بند زلف تو زنجیر گردن شیرم
شعر کامل
فروغی بسطامی