لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 2771

1. روز روشن می کند چون لاله می دل را سیاه

2. در شب تاریک باید باده روشن کشید

3. بر نیامد از زبردستان کسی با آسمان

4. گوش تا گوش این کمان را آه گرم من کشید

5. پیش ازین می ریختم در ریگ روغن را چو آب

6. این زمان از ریگ می باید مرا روغن کشید

7. از قناعت بیش شد منت پذیریهای من

8. باید از هر دانه اکنون ناز صد خرمن کشید

9. از ملامت ترک نتوان کرد شغل عشق را

10. پا به زخم خار نتوان صائب از گلشن کشید

11. تا ازین ویرانه آن خورشید رو دامن کشید

12. آه میل آتشین در دیده روزن کشید

13. در دل سخت تو را هم نیست، ورنه جذب من

14. بارها آتش زسنگ و آب از آهن کشید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا ز روز قیامت غمی که هست این است
* که روی مردم عالم دوبار باید دید
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است
* چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند
شعر کامل
حافظ
* گویند قرابه گر مسلمان نبود
* او را تو چه گویی که کدو می‌سازد
شعر کامل
خیام