صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 3714

1. نظاره لب میگون خمار می آرد

2. گل عذار بتان خار خار می آرد

3. مکن ز باده گلرنگ سرخ چهره خویش

4. که زردرویی آن نشأه بار می آرد

5. فتادگان رهش از شمار بیرونند

6. به کوی او که مرا در شمار می آرد؟

7. چنان که طفل خمش می شود ز جنبش مهد

8. مرا تپیدن دل برقرار می آرد

9. نتیجه مژه اشکبار بسیارست

10. ز گریه تاک ثمرها به بار می آرد

11. شکسته دل نشود هرکه از نظاره خلق

12. درست، آینه از زنگبار می آرد

13. بود ز سنگدلان هایهای گریه من

14. که سیل را به فغان کوهسار می آرد

15. نظاره رخ خورشید طلعتان صائب

16. به چشم گریه بی اختیار می آرد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* حذر از پیروی نفس که در راه خدای
* مردم افکن‌تر ازین غول بیابانی نیست
شعر کامل
سعدی
* زیر بارند درختان که تعلق دارند
* ای خوشا سرو که از بار غم آزاد آمد
شعر کامل
حافظ
* شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا
* جای دیگر روشنایی می‌کند
شعر کامل
سعدی