لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 5029

1. چمن برید به مقراض رشک، سنبل خویش

2. سرآمدی ز نکویان به زلف و کاکل خویش

3. اگر چه هست لبت بی نیاز از پرسش

4. بپرس حال مرا گاهی از تغافل خویش

5. فتادگی است که پشتش نمی رسد به زمین

6. به خصم خویش سوارم من ازتحمل خویش

7. کمینه حکم شهنشاه عشق این حکم است

8. که گل پیاده رود در رکاب بلبل خویش

9. چه نعمتی است درین راه پرخطر صائب

10. که بسته ایم گران، توشه توکل خویش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* با جام و قدح عزم چمن کرد چو نرگس
* هر کس که درین روز سیم و زری داشت
شعر کامل
هلالی جغتایی
* بد عهدی عمر بین، که گل ده روزه
* سر بر زد و غنچه گشت و بشکفت و بریخت
شعر کامل
عراقی
* هیچ دانی که چرا پسته چنان می‌خندد
* زانکه گفتم که بدان پسته دهن می‌مانی
شعر کامل
خواجوی کرمانی