لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 5851 : ما پرده های گوش خود از هوش کرده ایم
غزل شمارهٔ 5852 : ما رنگ گل ز بوی گل ادراک کرده ایم
غزل شمارهٔ 5853 : ما نقل باده را ز لب جام کرده ایم
غزل شمارهٔ 5854 : چندین کتاب در گرو باده کرده ایم
غزل شمارهٔ 5855 : از آه دام موج به دریا فکنده ایم
غزل شمارهٔ 5856 : ما در محیط حادثه لنگر فکنده ایم
غزل شمارهٔ 5857 : ما گل به دست خود ز نهالی نچیده ایم
غزل شمارهٔ 5858 : ما همچو آفتاب به هر جا رسیده ایم
غزل شمارهٔ 5859 : ما پرده از حقیقت عالم کشیده ایم
غزل شمارهٔ 5860 : مادام را ز دانه صیاد دیده ایم
غزل شمارهٔ 5861 : ما رخت خود به گوشه عزلت کشیده ایم
غزل شمارهٔ 5862 : ما هر کجا که تیغ زبان برکشیده ایم
غزل شمارهٔ 5863 : در محفلی که تیغ زبان بر کشیده ایم
غزل شمارهٔ 5864 : ما همچو غنچه سر به گریبان کشیده ایم
غزل شمارهٔ 5865 : تا واله نظاره آن ماهپاره ایم
غزل شمارهٔ 5866 : ما گر چه در بلندی فطرت یگانه ایم
غزل شمارهٔ 5867 : داغی ز عشق بر دل فرزانه سوختیم
غزل شمارهٔ 5868 : ما اختیار خویش به صهبا گذاشتیم
غزل شمارهٔ 5869 : چون غنچه دست بر دل شیدا گذاشتیم
غزل شمارهٔ 5870 : ما داغ توبه بر دل ساغر گذاشتیم
غزل شمارهٔ 5871 : ما خنده را به مردم بیغم گذاشتیم
غزل شمارهٔ 5872 : ما کار دل به آن خم ابرو گذاشتیم
غزل شمارهٔ 5873 : هموار از درشتی چرخ دغا شدیم
غزل شمارهٔ 5874 : نقش مراد اگر چه نشد دستگیر ما
غزل شمارهٔ 5875 : ما تازه روی چون صدف از دانه خودیم
غزل شمارهٔ 5876 : ما در شکست گوهر یکدانه خودیم
غزل شمارهٔ 5877 : با هر که شکوه از دل افگار می بریم
غزل شمارهٔ 5878 : در کوی جان به قطع مراحل نمی رسیم
غزل شمارهٔ 5879 : گاهی در آب دیده و گاهی در آتشیم
غزل شمارهٔ 5880 : ما همچو خار سلسله جنبان آتشیم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دی زمانی به تکلف بر سعدی بنشست
* فتنه بنشست چو برخاست قیامت برخاست
شعر کامل
سعدی
* غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
* ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست
شعر کامل
حافظ
* چه لطیفست قبا بر تن چون سرو روانت
* آه اگر چون کمرم دست رسیدی به میانت
شعر کامل
سعدی