لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6271 : نرسد هیچ کمالی به سخن سنجیدن
غزل شمارهٔ 6272 : بی بصیرت چه گل از غیب تواند چیدن؟
غزل شمارهٔ 6273 : سرد شد دست و دعا صبح به یک خندیدن
غزل شمارهٔ 6274 : پرده عیب جهان است نظر پوشیدن
غزل شمارهٔ 6275 : من و دزدیده در آن چاک گریبان دیدن
غزل شمارهٔ 6276 : نیست ممکن ز سخن سیر توان گردیدن
غزل شمارهٔ 6277 : کار دریاست ز هر موج خطر خندیدن
غزل شمارهٔ 6278 : چند چون مردم کوتاه نظر خندیدن؟
غزل شمارهٔ 6279 : خون پامال بود شبنم گلزار وطن
غزل شمارهٔ 6280 : خاک ره باش و تماشای تن آسانی کن
غزل شمارهٔ 6281 : روی از خلق نگردانده به حق روی مکن
غزل شمارهٔ 6282 : عاشق سلسله زلف گرهگیرم من
غزل شمارهٔ 6283 : لب به نیسان نگشاید صدف دیده من
غزل شمارهٔ 6284 : می کند آن که علاج دل بیچاره من
غزل شمارهٔ 6285 : غنچه از باده نگردد گل خمیازه من
غزل شمارهٔ 6286 : دلنشین است ز بس گوشه غمخانه من
غزل شمارهٔ 6287 : گو مکن سایه کسی بر سر دیوانه من
غزل شمارهٔ 6288 : غم دنیا نبود در دل دیوانه من
غزل شمارهٔ 6289 : نیست امروز ز مژگان گهرافشانی من
غزل شمارهٔ 6290 : من که بیخود شدم از می، چه کند ساز به من؟
غزل شمارهٔ 6291 : نشود دام رهم جلوه هر تر دامن
غزل شمارهٔ 6292 : داغ بر دل شدم از انجمن یار برون
غزل شمارهٔ 6293 : جام می غم ز دل تنگ نیارد بیرون
غزل شمارهٔ 6294 : ز آستین دست تو گر یک سحر آید بیرون
غزل شمارهٔ 6295 : اشک خونین نه ز هر آب و گل آید بیرون
غزل شمارهٔ 6296 : خار غم از دل عشاق کم آید بیرون
غزل شمارهٔ 6297 : عقل سالم ز می ناب نیاید بیرون
غزل شمارهٔ 6298 : راز عشق از دل غمناک نیاید بیرون
غزل شمارهٔ 6299 : غم به اشک از دل غمناک نیاید بیرون
غزل شمارهٔ 6300 : شور عشق از دل دیوانه نیاید بیرون

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شود کوه آهن چو دریای آب
* اگر بشنود نام افرسیاب
شعر کامل
فردوسی
* خاطری معمور کردن، از دو عالم خوشترست
* گنج را در دامن ویرانه می ریزیم ما!
شعر کامل
صائب تبریزی
* من آن فریب که در نرگس تو می‌بینم
* بس آب روی که با خاک ره برآمیزد
شعر کامل
حافظ