لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6901 : تا چهره گلگل از می گلفام کرده ای
غزل شمارهٔ 6902 : بی پرده رو در آینه ما نکرده ای
غزل شمارهٔ 6903 : دارم ز اشک گرم دل تاب خورده ای
غزل شمارهٔ 6904 : ای دل چه در قلمرو میخانه مانده ای
غزل شمارهٔ 6905 : چون آب در لباس گل و خار بوده ای
غزل شمارهٔ 6906 : ای کوه بیستون که چنین سرکشیده ای
غزل شمارهٔ 6907 : ای غنچه لب که سر به گریبان کشیده ای
غزل شمارهٔ 6908 : آتش به خرمن از گل باغی ندیده ای
غزل شمارهٔ 6909 : ما را بس است سلسله جنبان اشاره ای
غزل شمارهٔ 6910 : آن را که هست گردش چشم غزاله ای
غزل شمارهٔ 6911 : ای شمع طور از آتش حسنت زبانه ای
غزل شمارهٔ 6912 : ای جان به قید گنبد خضرا چگونه ای؟
غزل شمارهٔ 6913 : طفلی کز او مراست تمنای آشتی
غزل شمارهٔ 6914 : ای زلف مشکبار تو از رحمت آیتی
غزل شمارهٔ 6915 : ای حسن خط ز مصحف روی تو آیتی
غزل شمارهٔ 6916 : ای دل مرا به عالم امکان چه می بری؟
غزل شمارهٔ 6917 : حیف است عمر صرف تماشا کند کسی
غزل شمارهٔ 6918 : بر مردم زمانه چه رحمت کند، کسی؟
غزل شمارهٔ 6919 : قطع نظر چگونه ز جانان کند، کسی؟
غزل شمارهٔ 6920 : تا کی به هر مشاهده از جا رود کسی؟
غزل شمارهٔ 6921 : تا کی غبار خاطر صحرا شود کسی؟
غزل شمارهٔ 6922 : حیف است حرف عشق ز ما نشنود کسی
غزل شمارهٔ 6923 : آن را که نیست ذوق وصال شکستگی
غزل شمارهٔ 6924 : تیغ تو در نیام کند قطع زندگی
غزل شمارهٔ 6925 : آسودگی مجو ز گرفتار زندگی
غزل شمارهٔ 6926 : صائب ز طول بیش بود عرض راه تو
غزل شمارهٔ 6927 : ای گل ز شوخ چشمی اغیار غافلی
غزل شمارهٔ 6928 : کوچکدلی است مایه تسخیر عالمی
غزل شمارهٔ 6929 : تا کی ز کف عنان توکل رها کنی؟
غزل شمارهٔ 6930 : تا کی ز جهل چاره حرص از طلب کنی؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همه بر جای خود ای تازه نهالان چمن
* بنشینید که آن سرو روان برخیزد
شعر کامل
صائب تبریزی
* به ذوق رنگ حنا، کودکان نمی خسبند
* چه می شود، تو هم از بهر آن نگار مخسب
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای دل اندربند زلفش از پریشانی منال
* مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش
شعر کامل
حافظ