لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6871 : ز ماه رنگ نبازد کتان بیرنگی
غزل شمارهٔ 6872 : نیی که جیب و کنار از شکر کند خالی
غزل شمارهٔ 6873 : زبان شکوه اگر همچو خار داشتمی
غزل شمارهٔ 6874 : تو قدر درد و غم جاودان چه می دانی؟
غزل شمارهٔ 6875 : مکش چو تنگدلان آه از پریشانی
غزل شمارهٔ 6876 : ز من مدار توقع سخن از انجمنی
غزل شمارهٔ 6877 : چه خون که در جگر ماه و آفتاب کنی
غزل شمارهٔ 6878 : به محفلی که رخ از باده لاله زار کنی
غزل شمارهٔ 6879 : بر این مباش که خون در دل نیاز کنی
غزل شمارهٔ 6880 : چرا به سلسله زلف او نظر نکنی؟
غزل شمارهٔ 6881 : برون نیامده از خویشتن سفر نکنی
غزل شمارهٔ 6882 : صفای وقت درین خاکدان چه می خواهی؟
غزل شمارهٔ 6883 : دل عزیز به این تیره خاکدان چه دهی؟
غزل شمارهٔ 6884 : همین نه در نظر ای سیمبر نمی آیی
غزل شمارهٔ 6885 : فکنده شور محبت مرا به صحرایی
غزل شمارهٔ 6886 : گرفته است مرا در میان تماشایی
غزل شمارهٔ 6887 : ز حسن شوخ تو نظاره تماشایی
غزل شمارهٔ 6888 : نماند دشت جنون را رمیده آهویی
غزل شمارهٔ 6889 : ای آن که دل به ابروی پیوسته بسته ای
غزل شمارهٔ 6890 : ای آن که دل به دولت بیدار بسته ای
غزل شمارهٔ 6891 : از زهر چشم، چشم من زار بسته ای
غزل شمارهٔ 6892 : طومار عمر طی شد و غافل نشسته ای
غزل شمارهٔ 6893 : ای صید پیشه ای که دل از ما گرفته ای
غزل شمارهٔ 6894 : روی زمین به زلف معنبر گرفته ای
غزل شمارهٔ 6895 : از مردمان اگر چه کناری گرفته ای
غزل شمارهٔ 6896 : در خاک و خون کشید مرا ترک زاده ای
غزل شمارهٔ 6897 : ای آن که دل به عمر سبکرو نهاده ای
غزل شمارهٔ 6898 : از دل مپرس، خانه به سیلاب داده ای
غزل شمارهٔ 6899 : من کیستم، چو پل دل خود آب کرده ای
غزل شمارهٔ 6900 : با زهر چشم خنده هم آغوش کرده ای

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* برین گونه گردد همی چرخ پیر
* گهی چون کمانست و گاهی چو تیر
شعر کامل
فردوسی
* به نرگس گل و ارغوان را بشست
* که بیمار بد نرگس وگل درست
شعر کامل
فردوسی
* دل آگاه در پیری زغفلت بیش می لرزد
* که وقت صبح اکثر شبروان را خواب می آید
شعر کامل
صائب تبریزی