لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6961 : با زلف تو دم می زند از نافه گشایی
غزل شمارهٔ 6962 : ما صلح نمودیم ز گلزار به بویی
غزل شمارهٔ 6963 : خرابم کرده چشم نیم مستی
غزل شمارهٔ 6964 : زمین از ترکتاز او غباری
غزل شمارهٔ 6965 : هوا را گر به فرمان کرده باشی
غزل شمارهٔ 6966 : به روی گرم اگر تابنده باشی
غزل شمارهٔ 6967 : اگر دل از علایق کنده باشی
غزل شمارهٔ 6968 : اگر بی پرده خود را دیده باشی
غزل شمارهٔ 6969 : تجلی سنگ را نومید نگذاشت
غزل شمارهٔ 6970 : تو دست افشانی جان را چه دانی؟
غزل شمارهٔ 6971 : مکن ای بی وفا ناآشنایی
غزل شمارهٔ 6972 : گر بگذری ز هستی آرام جان بیابی
غزل شمارهٔ 6973 : تا کی ز دود غلیان دل را تباه سازی؟
غزل شمارهٔ 6974 : افتاده کار ما را با یار شوخ و شنگی
غزل شمارهٔ 6975 : اکسیر شادمانی است خاک دیار طفلی
غزل شمارهٔ 6976 : از بس که خوش عنان است سیلاب زندگانی
غزل شمارهٔ 6977 : آن را که نیست قسمت از روزی خدایی
غزل شمارهٔ 6978 : یا غمم را شمار بایستی
غزل شمارهٔ 6979 : تلخ منشین شراب اگر داری
غزل شمارهٔ 6980 : دلفروزست جام خاموشی
غزل شمارهٔ 6981 : نمی آید از من دگر بردباری
غزل شمارهٔ 6982 : ورق تا نگردانده باد خزانی
غزل شمارهٔ 6983 : منزه ز لاف است حیران معنی
غزل شمارهٔ 6984 : تا چند مرا از خود ای دوست جدا داری؟
غزل شمارهٔ 6985 : هر چند که مهر شرم بر درج دهن داری
غزل شمارهٔ 6986 : در نظر هر که داد عشق تواش سروری
غزل شمارهٔ 6987 : خاک سیه روز را شمع شبستان تویی
غزل شمارهٔ 6988 : حرف آن لب در میان افکنده ای
غزل شمارهٔ 6989 : کشتی تن را شکستم یللی
غزل شمارهٔ 6990 : پا به ادب نه که زخم خار نیابی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگر روی به هم درکشی چو نافهٔ مشک
* طمع مدار که بوی خوشت نهان ماند
شعر کامل
سعدی
* عالم از جای به تعظیم کلامش خیزد
* هر که چون صبح برآرد به تأمل دم را
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای شاد مرغزاری کان جاست ورد و نسرین
* از آب عشق رسته وین آهوان چریده
شعر کامل
مولوی