لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 931 : در علاج درد ما رنگ از رخ تدبیر ریخت
غزل شمارهٔ 932 : پیش ساقی هر که آب رو درین میخانه ریخت
غزل شمارهٔ 933 : چشم مخموری که ما را زهر در پیمانه ریخت
غزل شمارهٔ 934 : روی از عالم بگردان گر لقا می بایدت
غزل شمارهٔ 935 : گر چه نی زرد و ضعیف و لاغر و بی دست و پاست
غزل شمارهٔ 936 : هر که پیوندد به اهل حق ز مردان خداست
غزل شمارهٔ 937 : دیده های پاک را با حسن، کشتی آشناست
غزل شمارهٔ 938 : در غبار خط صفای آن پری طلعت بجاست
غزل شمارهٔ 939 : چرخ ماند از گردش اما اضطراب دل بجاست
غزل شمارهٔ 940 : شکر این آب و علف ضایع کنان یک دم بجاست
غزل شمارهٔ 941 : تا به کی در پرده باشد نیک و بد، ساغر کجاست؟
غزل شمارهٔ 942 : از دو عالم فارغم، آزاده ای چون من کجاست؟
غزل شمارهٔ 943 : خشک شد کشت امیدم ابر احسانی کجاست؟
غزل شمارهٔ 944 : روزگارم تیره شد خورشید سیمایی کجاست؟
غزل شمارهٔ 945 : از دل سخت بتان از ناله ای فریاد خاست
غزل شمارهٔ 946 : کی سری بردم به جیب خود که طوفان برنخاست
غزل شمارهٔ 947 : رفت تا مجنون ز دشت عشق مردی برنخاست
غزل شمارهٔ 948 : هر که رو تابد ز عاشق، خط مشکینش سزاست
غزل شمارهٔ 949 : گر بسوزد ز آتش می شرم جانان مفت ماست
غزل شمارهٔ 950 : از تهیدستی ز بی برگان خجالت کار ماست
غزل شمارهٔ 951 : آنچه می دانند ماتم تن پرستان سور ماست
غزل شمارهٔ 952 : دامن صحرای وحشت خاک دامنگیر ماست
غزل شمارهٔ 953 : جام ما دریاکشان مهر لب خاموش ماست
غزل شمارهٔ 954 : روی مطلب در نقاب یأس از ابرام ماست
غزل شمارهٔ 955 : کوثر بیداربختی دیده گریان ماست
غزل شمارهٔ 956 : در پریشان خاطری جمعیت مجنون ماست
غزل شمارهٔ 957 : خاکساری برگ عیش خاطر آگاه ماست
غزل شمارهٔ 958 : صیقل آیینه ما گوشه ابروی ماست
غزل شمارهٔ 959 : لنگر از صاحبدلان، شوخی ز خوبان خوشنماست
غزل شمارهٔ 960 : درد بی درمان پیری منتهای دردهاست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آفاق را گر دیده ام، مهر بتان ورزیده ام
* بسیار خوبان دیده ام، اما تو چیز دیگری
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* ساختم با آتش دل لاله زاری شد مرا
* سوختم خار تعلق نوبهاری شد مرا
شعر کامل
رهی معیری
* شوری از ناله مجنون به بیابان افتاد
* که دل از سینه لیلی ره صحرا برداشت
شعر کامل
صائب تبریزی