لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1381 : دامن فرصت دل بیتاب نتواند گرفت
غزل شمارهٔ 1382 : صبر دامان دل بیتاب نتواند گرفت
غزل شمارهٔ 1383 : جای جام باده را تریاک نتواند گرفت
غزل شمارهٔ 1384 : آه سرم در تو ای آتش عنان خواهد گرفت
غزل شمارهٔ 1385 : مردم هموار را از خاک برباید گرفت
غزل شمارهٔ 1386 : حیف خود با آه گرم از آسمان باید گرفت
غزل شمارهٔ 1387 : زان دهن انگشتر زنهار می باید گرفت
غزل شمارهٔ 1388 : وقت خط کام از لب چون نوش می باید گرفت
غزل شمارهٔ 1389 : در خرابات مغان منزل نمی باید گرفت
غزل شمارهٔ 1390 : خط گل روی عرقناک ترا در بر گرفت
غزل شمارهٔ 1391 : وقت رندی خوش که کام از موسم گل برگرفت
غزل شمارهٔ 1392 : گر چنین شمشیر آن بیباک خواهد بر گرفت
غزل شمارهٔ 1393 : کام خود را کلک مشکین از سخن آخر گرفت
غزل شمارهٔ 1394 : تا غبار خط به گرد عارضش منزل گرفت
غزل شمارهٔ 1395 : خط کافر لعل سیراب ترا کم کم گرفت
غزل شمارهٔ 1396 : عمر اگر باقی است بوسی زان دهن خواهم گرفت
غزل شمارهٔ 1397 : از وصال ماه مصر آخر زلیخا جان گرفت
غزل شمارهٔ 1398 : خانه دل روشنی از دیده روشن گرفت
غزل شمارهٔ 1399 : تا عرق از چهره جانان تراویدن گرفت
غزل شمارهٔ 1400 : جوهر شمشیر غیرت پیچ وتاب از من گرفت
غزل شمارهٔ 1401 : در گرفتاری بود جمعیت خاطر محال
غزل شمارهٔ 1402 : دوش مجلس از زبان شکوه ام در می گرفت
غزل شمارهٔ 1403 : پیش ازین جانان حساب دیگر از من می گرفت
غزل شمارهٔ 1404 : سوخت تنهایی مرا ای بی وفا وقت است وقت
غزل شمارهٔ 1405 : چون کند روی تو با خط سیاه از شش جهت؟
غزل شمارهٔ 1406 : مشو از می گران، ترسم سبکدستان ربایندت
غزل شمارهٔ 1407 : غم از دل می زداید چون صباح عید رخسارت
غزل شمارهٔ 1408 : غزالان را ز وحشت باز دارد دیدن چشمت
غزل شمارهٔ 1409 : بر دلم نیست غباری ز سیه کاری بخت
غزل شمارهٔ 1410 : دست بر هر چه فشاندم به رگ جان آویخت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا به آتش سوزنده رحم می آید
* که زندگانی خود صرف ژاژخایی کرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* پیش از آن کاندر جهان باغ و می و انگور بود
* از شراب لایزالی جان ما مخمور بود
شعر کامل
مولوی
* کی بود برگ من آن نسرین بدن را کاین زمان
* همچو بلبل در زمستان بینوا افتاده‌ام
شعر کامل
خواجوی کرمانی