لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1411 : چهره صاف تو آیینه اندیشه نماست
غزل شمارهٔ 1412 : ریخت دندان و هوای می و پیمانه بجاست
غزل شمارهٔ 1413 : تلخ شد عشرتم آن لعل شکربار کجاست؟
غزل شمارهٔ 1414 : هیچ جوینده ندانست که جای تو کجاست
غزل شمارهٔ 1415 : فرح آباد من آنجاست که جانان آنجاست
غزل شمارهٔ 1416 : نه خط از چهره آن آینه سیما برخاست
غزل شمارهٔ 1417 : قد موزون تو روزی که به جولان برخاست
غزل شمارهٔ 1418 : خط سبزی که ز پشت لب جانان برخاست
غزل شمارهٔ 1419 : از خط سبز نشد یک سر مو حسن تو کم
غزل شمارهٔ 1420 : خط نارسته ز لعل لب دلبر پیداست
غزل شمارهٔ 1421 : از لب خشک صدف ریزش نیسان پیداست
غزل شمارهٔ 1422 : خط نارسته ازان چهره گلگون پیداست
غزل شمارهٔ 1423 : شور در دل فکند لعل خموشی که تراست
غزل شمارهٔ 1424 : در کمین این فلک سخت کمانی که تراست
غزل شمارهٔ 1425 : بی طراوت نشود سرو جوانی که تراست
غزل شمارهٔ 1426 : اشک لعلی است روان بر رخ چون زر که مراست
غزل شمارهٔ 1427 : پرده شب بود ایام شبابی که مراست
غزل شمارهٔ 1428 : از زمین اوج گرفته است غباری که مراست
غزل شمارهٔ 1429 : کار سرجوش کند درد ایاغی که مراست
غزل شمارهٔ 1430 : در لحد گل نکند شعله داغی که مراست
غزل شمارهٔ 1431 : قانع از صاف به دردست دماغی که مراست
غزل شمارهٔ 1432 : دانه اشک بود توشه راهی که مراست
غزل شمارهٔ 1433 : دل بی صبر به طوفان بلا رهبر ماست
غزل شمارهٔ 1434 : عشرت روی زمین در دل ویرانه ماست
غزل شمارهٔ 1435 : لاله روشنگر چشم و دل سودایی ماست
غزل شمارهٔ 1436 : آن که از بال هما افسر دولت می خواست
غزل شمارهٔ 1437 : غمگسار دل سودازده من شبهاست
غزل شمارهٔ 1438 : زان دم تیغ که از آب بقا سیراب است
غزل شمارهٔ 1439 : صیقل روح و طباشیر جگر مهتاب است
غزل شمارهٔ 1440 : عشق بیتابی ذرات جهان را سبب است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل
* نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد
شعر کامل
حافظ
* دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
* خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش
شعر کامل
حافظ
* شمع خندید به هر بزم، از آن معنی سوخت
* خنده، بیچاره ندانست که جائی دارد
شعر کامل
پروین اعتصامی