لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1351 : از سر این خاکدان چون گرد می باید گذشت
غزل شمارهٔ 1352 : نرم نرم از خلق ناهموار می باید گذشت
غزل شمارهٔ 1353 : در دلم هرگاه زلف آن پری پیکر گذشت
غزل شمارهٔ 1354 : همچو آن رهرو که خواب آلود از منزل گذشت
غزل شمارهٔ 1355 : می توان از گلشن فردوس دست افشان گذشت
غزل شمارهٔ 1356 : برق چون ابر بهار از کشت من گریان گذشت
غزل شمارهٔ 1357 : کاروان گریه از چشمم ندانم چون گذشت
غزل شمارهٔ 1358 : از سر خاک شهیدان یار خوش سنگین گذشت
غزل شمارهٔ 1359 : عمر من در سایه آن قامت دلجو گذشت
غزل شمارهٔ 1360 : مد عمر من چو نی در ناله و زاری گذشت
غزل شمارهٔ 1361 : روزگار ما به غفلت از تن آسانی گذشت
غزل شمارهٔ 1362 : از سودا آفرینش دل مکدر بازگشت
غزل شمارهٔ 1363 : پیش خط تازه آن سرو بستان بهشت
غزل شمارهٔ 1364 : آنچه من برتافتم از درد، مجنون برنتافت
غزل شمارهٔ 1365 : هر که راه گفتگو در پرده اسرار یافت
غزل شمارهٔ 1366 : هر که خود را یافت، دولت در کنار خویش یافت
غزل شمارهٔ 1367 : از جهان تلخ نتوان با درشتی کام یافت
غزل شمارهٔ 1368 : لفظ معنی شد، در آن تنگ دهن مأوا نیافت
غزل شمارهٔ 1369 : تا به فکر خود فتادم روزگار از دست رفت
غزل شمارهٔ 1370 : گر چه از بیداد خسرو زین جهان فرهاد رفت
غزل شمارهٔ 1371 : آنچه از خط یار را بر غنچه مستور رفت
غزل شمارهٔ 1372 : چون قلم مد حیات من به قیل وقال رفت
غزل شمارهٔ 1373 : هر که عبرت حاصل از اوضاع دنیا کرد و رفت
غزل شمارهٔ 1374 : بوی زلف او حواسم را پریشان کرد و رفت
غزل شمارهٔ 1375 : دوش آن نامهربان احوال ما پرسید و رفت
غزل شمارهٔ 1376 : زهرخند ای دل که دور گریه مستانه رفت
غزل شمارهٔ 1377 : وقت خط دل کام خود زان لعل روح افزا گرفت
غزل شمارهٔ 1378 : قطره خونی شد از دست نگارینش چکید
غزل شمارهٔ 1379 : سبزه خط صفحه رخسار جانان را گرفت
غزل شمارهٔ 1380 : زنگ خط آیینه رخسار جانان را گرفت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مگر خواهد گشادن باغ شاخ ارغوان را خون
* که نرگس تشت زر بر دست و گلبن نیشتر دارد
شعر کامل
سلمان ساوجی
* مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
* گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را
شعر کامل
سعدی
* اگر مراد نصیحت کنان ما اینست
* که ترک دوست بگویم تصوریست محال
شعر کامل
سعدی