لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 1 - مثنوی رزمیه (کذا) (قندهارنامه) : برازنده تاج و تخت و کلاه
شمارهٔ 2 - قطعه (در) تاریخ : چون به الهام الهی، گرداند
شمارهٔ 3 : گر چنین ابروی او ره می زند اصحاب را
شمارهٔ 4 : سرگرانی مانع است از آمدن تیر ترا
شمارهٔ 5 : تا نگیرم بوسه از لب گلعذار خویش را
شمارهٔ 6 : آتش افروز جنون شد دامن صحرا مرا
شمارهٔ 7 : چند دارم در بغل پنهان دل افسرده را؟
شمارهٔ 8 : پیش رویش چون کنم منع از گرستن دیده را؟
شمارهٔ 9 : بی نگاه من نشد در عشق معشوقی تمام
شمارهٔ 10 : نیست ظرف راز عشق او حریم سینه را
شمارهٔ 11 : سر به دیوار ندامت می زند تدبیر ما
شمارهٔ 12 : کام خود از کوشش امید می گیریم ما
شمارهٔ 13 : تا ز زیر سنگ می آید برون مجنون ما
شمارهٔ 14 : ازان پیوسته می لرزد دل از پاس قدم ما را
شمارهٔ 15 : (سپندی شد عقیق صبر در زیر زبان ما را
شمارهٔ 16 : یکی صد شد ز گلچین برگ عشرت گلشن ما را
شمارهٔ 17 : فروغ عارضت پروانه سازد شمع بالین را
شمارهٔ 18 : به خودسازی بدل کن ای سیه دل خانه سازی را
شمارهٔ 19 : ز هجران که دارد لاله داغی دلسیاهی را؟
شمارهٔ 20 : نگه دارد خدا آن سیمتن را از گزند ما!
شمارهٔ 21 : بزم عشق است میا از در عادت به درون
شمارهٔ 22 : جان من رفتن ازین سینه بی کینه چرا؟
شمارهٔ 23 : گل روی تو چو شبنم نگران ساخت مرا
شمارهٔ 24 : نه چنان تنگ گرفته است دل تنگ مرا
شمارهٔ 25 : تا به کی دور بود سایه ابراز سر ما؟
شمارهٔ 26 : رخنه در سنگ کند ناخن اندیشه ما
شمارهٔ 27 : صیقلی می شود از زخم زبان سینه ما
شمارهٔ 28 : رنگ بر روی گل آید ز وفاداری ما
شمارهٔ 29 : زهی رخ تو نموداری از بهشت خدا
شمارهٔ 30 : (مده ز دست درین فصل جام صهبا را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک
* ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم
شعر کامل
حافظ
* ترا دایه گر مرغ شاید همی
* پس این پهلوانی چه باید همی
شعر کامل
فردوسی
* کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست
* در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست
شعر کامل
حافظ