لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 61 : چو آفتاب بکش جام صبحگاهی را
شمارهٔ 62 : گذشت عمر و نگردید پخته طینت ما
شمارهٔ 63 : باقی به حق، ز خویش فنا می کند ترا
شمارهٔ 64 : کو باده تا به سنگ زنم جام عقل را؟
شمارهٔ 65 : (از رحم بر زمین نزد آسمان مرا
شمارهٔ 66 : کو عشق تا به هم شکند هستی مرا؟
شمارهٔ 67 : عیدست مرگ دست به هستی فشانده را
شمارهٔ 68 : مجنون کند فریب نگاهت غزاله را
شمارهٔ 69 : غم روزی نخورد هر که دلش آزاده است
شمارهٔ 70 : آن که صد شیوه به آن چشم سخنگو داده است
شمارهٔ 71 : لعل سیراب تو ترخنده به صهبا زده است
شمارهٔ 72 : سبزه خط تو راه دل آگاه زده است
شمارهٔ 73 : داغ مشکینم که ناف لاله ها را سوخته است
شمارهٔ 74 : در غلط می افکند هر دم سپند بزم را
شمارهٔ 75 : دل به دام زلف آن مشکین کمند افتاده است
شمارهٔ 76 : بخت ما چون بیدمجنون سرنگون افتاده است
شمارهٔ 77 : تا خیال عارضش در دیده مأوا کرده است
شمارهٔ 78 : بر سر گردون گل انجم سرشک ما زده است
شمارهٔ 79 : از خمار خواب خوش یوسف به زندان آمده است
شمارهٔ 80 : گل ز تیغ غمزه اش در خاک و خون غلطیده است
شمارهٔ 81 : آنچه می دانیش روی به خون اندوده ای است
شمارهٔ 82 : هر که چشم رغبت از نظاره مرغوب بست
شمارهٔ 83 : چشم ما طرفی کز آن رخسار آتشناک بست
شمارهٔ 84 : بس که تند و تلخ و خشم آلود آن بدخو نشست
شمارهٔ 85 : بس که بر رویم غبار کلفت از هر سو نشست
شمارهٔ 86 : خوشدلی فرش است در هر جا شراب و ساز هست
شمارهٔ 87 : در محبت جز تهیدستی متاعی باب نیست
شمارهٔ 88 : (آتشین جانی چو من بر صفحه ایام نیست
شمارهٔ 89 : ذوقی از حرف محبت بی صفای سینه نیست
شمارهٔ 90 : تا خیال زلف او ره در دل دیوانه داشت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آدم مسکین به یک خامی که در فردوس کرد
* چاک شد چون دانه گندم دل اولاد او
شعر کامل
صائب تبریزی
* آب حیوانش ز منقار بلاغت می‌چکد
* زاغ کلک من به نام ایزد چه عالی مشرب است
شعر کامل
حافظ
* زردرویی می کشم چون نی ز همراهان خویش
* من که از ذوق سفر هرگز کمر نگشاده ام
شعر کامل
صائب تبریزی