لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 301 : طبیب پست فطرت خلق را رنجور می خواهد
شمارهٔ 302 : شود رد خلایق هر که را الله می خواهد
شمارهٔ 303 : خوشا دردی که هر مو بر تن من در خروش آید
شمارهٔ 304 : ز سبزی گر برون گردون مینارنگ می آید
شمارهٔ 305 : به لب از شوق صدره بیش جان نامه می آید
شمارهٔ 306 : مگر پروانه حرفی از کنار و بوس می گوید؟
شمارهٔ 307 : (صبا در هم خبر از طره جانانه می گوید
شمارهٔ 308 : آن که چشمان ترا نشأه بیهوشی داد
شمارهٔ 309 : (یک ادای نمکین در همه عمر نکرد
شمارهٔ 310 : زلف او کی به خیال من غمناک افتد؟
شمارهٔ 311 : گر چنین سرو ز بالای تو درهم گردد
شمارهٔ 312 : اگر ابروی تو محراب نمازم گردد
شمارهٔ 313 : حسن خط پرده فهمیدن مضمون گردد
شمارهٔ 314 : عیب در چشم و دل پاک هنر می گردد
شمارهٔ 315 : شبنم از روی لطیف تو نظر می دزدد
شمارهٔ 316 : بوی گل مژده آشوب جنون می آرد
شمارهٔ 317 : شوربختی ز دو چشم تر ما می بارد
شمارهٔ 318 : هر که را می نگری شکوه ز قسمت دارد
شمارهٔ 319 : ناله ام کاوش ازان خنجر مژگان دارد
شمارهٔ 320 : نمک لعل تو کی چشمه حیوان دارد؟
شمارهٔ 321 : اشک ما آتش حل کرده به دامن دارد
شمارهٔ 322 : چمن خلد کی این لاله و نسرین دارد؟
شمارهٔ 323 : با رخت آینه خوش عیش تمامی دارد
شمارهٔ 324 : خنک آن دل که ز وسواس تمنا گذرد
شمارهٔ 325 : رهنوردی که مدارش به توکل گذرد
شمارهٔ 326 : داغم از خنده بیهوده خود، می ترسم
شمارهٔ 327 : قطع امید ازان زلف دوتا نتوان کرد
شمارهٔ 328 : برو ای غیر به ما داغ محبت مفروش
شمارهٔ 329 : هر که شبها ز سر زانوی خود بالین کرد
شمارهٔ 330 : هر کجا از خط سبز تو سخن می خیزد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سرو اگر نیز تحول کند از جای به جای
* نتوان گفت که زیباتر از این می‌گذرد
شعر کامل
سعدی
* یا نمی باید ز آزادی زدن چون سرو لاف
* یا گره از بی بری در دل نمی باید گرفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن
* زمین به اختر میمون و طالع مسعود
شعر کامل
حافظ